Embedded Files
وَاتَّخَذَ قَوۡمُ مُوۡسٰى مِنۡۢ بَعۡدِهٖ مِنۡ حُلِيِّهِمۡ عِجۡلًا جَسَدًا لَّهٗ خُوَارٌ ؕ اَلَمۡ يَرَوۡا اَنَّهٗ لَا يُكَلِّمُهُمۡ وَلَا يَهۡدِيۡهِمۡ سَبِيۡلًا ۘ اِتَّخَذُوۡهُ وَكَانُوۡا ظٰلِمِيۡنَ ١٤٨
وَاتَّخَذَ قَوۡمُ مُوۡسٰى مِنۡۢ بَعۡدِهٖ مِنۡ حُلِيِّهِمۡ عِجۡلًا جَسَدًا لَّهٗ خُوَارٌ ؕ اَلَمۡ يَرَوۡا اَنَّهٗ لَا يُكَلِّمُهُمۡ وَلَا يَهۡدِيۡهِمۡ سَبِيۡلًا ۘ اِتَّخَذُوۡهُ وَكَانُوۡا ظٰلِمِيۡنَ ١٤٨
(૧૪૮) અને મૂસાની કોમે તેમના પછી પોતાના ઘરેણાંઓમાંથી એક વાછરડો બનાવી દેવતા બનાવી લીધો જે એક ઢાંચો હતો જેમાં એક અવાજ હતી, શું તેઓએ એ ન જોયું કે તે તેમનાથી વાત કરતો ન હતો અને તેમને કોઈ માર્ગ બતાવતો ન હતો ? તેમ છતાં તેમણે તેને (દેવતા) બનાવી લીધો અને મોટા અન્યાયનું કામ કર્યું.[1]
[1] મૂસા (અ.સ.) જયારે ચાલીસ રાતો માટે તૂર પહાડ પર ગયા, તો સામરી નામના માણસે સોનાના આભૂષણો જમા કરીને એક વાછરડો તૈયાર કર્યો જેમાં તેણે જિબ્રઈલના ઘોડાના ખરીની માટી પણ તેમાં સામેલ કરી દીધી જે તેણે સંભાળીને રાખી હતી, જેમાં અલ્લાહ તઆલાએ જિંદગીની અસર રાખી હતી, જેના કારણે વાછરડો થોડી ઘણી બળદની અવાજ કાઢતો હતો.
وَلَـمَّا سُقِطَ فِىۡۤ اَيۡدِيۡهِمۡ وَرَاَوۡا اَنَّهُمۡ قَدۡ ضَلُّوۡا ۙ قَالُوۡا لَٮِٕنۡ لَّمۡ يَرۡحَمۡنَا رَبُّنَا وَيَغۡفِرۡ لَـنَا لَنَكُوۡنَنَّ مِنَ الۡخٰسِرِيۡنَ ١٤٩
وَلَـمَّا سُقِطَ فِىۡۤ اَيۡدِيۡهِمۡ وَرَاَوۡا اَنَّهُمۡ قَدۡ ضَلُّوۡا ۙ قَالُوۡا لَٮِٕنۡ لَّمۡ يَرۡحَمۡنَا رَبُّنَا وَيَغۡفِرۡ لَـنَا لَنَكُوۡنَنَّ مِنَ الۡخٰسِرِيۡنَ ١٤٩
(૧૪૯) અને જ્યારે શરમાઈ ગયા[1] અને જાણવા મળ્યું કે હકીકતમાં તે લોકો ભટકાવમાં પડી ગયા તો કહેવા લાગ્યા કે, “જો અમારો રબ અમારા ઉપર દયા ન કરે અને અમારા ગુનાહોને માફ ન કરે તો અમે બિલકુલ નુકસાન પામનારાઓમાં થઈ જઈશું
[1] (سُقِطَ فِي أَيْدِيهِمْ) આ એક રૂઢિપ્રયોગ છે જેનો અર્થ શરમાવું છે. આ શરમિંદગી મૂસા (અ.સ.) ના પાછા આવ્યા પછી થઈ જયારે તેમણે આવીને ભલુબૂરું કહ્યું અને ધમકાવ્યા જેવું સૂર: તાહામાં આવશે. અહીં એટલા માટે પહેલા લાવવામાં આવ્યું છે કે તેમની કથની અને કરની ભેગી થઈ જાય. (ફતહુલ કદીર)
وَلَمَّا رَجَعَ مُوۡسٰٓى اِلٰى قَوۡمِهٖ غَضۡبَانَ اَسِفًا ۙ قَالَ بِئۡسَمَا خَلَفۡتُمُوۡنِىۡ مِنۡۢ بَعۡدِىۡ ۚ اَعَجِلۡتُمۡ اَمۡرَ رَبِّكُمۡ ۚ وَاَلۡقَى الۡاَلۡوَاحَ وَاَخَذَ بِرَاۡسِ اَخِيۡهِ يَجُرُّهٗۤ اِلَيۡهِؕ قَالَ ابۡنَ اُمَّ اِنَّ الۡـقَوۡمَ اسۡتَضۡعَفُوۡنِىۡ وَكَادُوۡا يَقۡتُلُوۡنَنِىۡ{ز ۖ} فَلَا تُشۡمِتۡ بِىَ الۡاَعۡدَآءَ وَ لَا تَجۡعَلۡنِىۡ مَعَ الۡقَوۡمِ الظّٰلِمِيۡنَ ١٥٠
وَلَمَّا رَجَعَ مُوۡسٰٓى اِلٰى قَوۡمِهٖ غَضۡبَانَ اَسِفًا ۙ قَالَ بِئۡسَمَا خَلَفۡتُمُوۡنِىۡ مِنۡۢ بَعۡدِىۡ ۚ اَعَجِلۡتُمۡ اَمۡرَ رَبِّكُمۡ ۚ وَاَلۡقَى الۡاَلۡوَاحَ وَاَخَذَ بِرَاۡسِ اَخِيۡهِ يَجُرُّهٗۤ اِلَيۡهِؕ قَالَ ابۡنَ اُمَّ اِنَّ الۡـقَوۡمَ اسۡتَضۡعَفُوۡنِىۡ وَكَادُوۡا يَقۡتُلُوۡنَنِىۡ{ز ۖ} فَلَا تُشۡمِتۡ بِىَ الۡاَعۡدَآءَ وَ لَا تَجۡعَلۡنِىۡ مَعَ الۡقَوۡمِ الظّٰلِمِيۡنَ ١٥٠
(૧૫૦) અને જ્યારે મૂસા પોતાની કોમ તરફ પાછા ફર્યા, ગુસ્સા અને ગમમાં ડૂબેલા તો કહ્યું કે, “તમે મારા પછી આ ઘણી ખરાબ નાયબગીરી કરી છે, શું પોતાના રબના હુકમ પહેલાં જ તમે ઉતાવળ કરી ? અને જલ્દીથી પાટીઓ એક તરફ ફેંકી દીધી, અને પોતાના ભાઈ (હારૂન)નુ માથું પકડી પોતાના તરફ ખેંચવા લાગ્યા. (હારૂને) કહ્યું, “હે મારી માતાથી જન્મેલ, [1] આ લોકોએ મને કમજોર સમજયો અને મને કતલ કરવાની અણી પર હતા તો તમે દુશ્મનોને મારા પર હસવાનો મોકો ન આપો અને મને આ જાલિમોમાં સામેલ ન કરો.”
[1] હજરત હારૂન અને હજરત મૂસા સગા ભાઈ હતા, પરંતુ અહીં હજરત હારૂને “માતાથી જન્મેલ” એટલા માટે કહ્યા છે કે આ શબ્દોમાં પ્રેમ અને નરમાશનો ભાવ વધારે છે.
قَالَ رَبِّ اغۡفِرۡ لِىۡ وَلِاَخِىۡ وَ اَدۡخِلۡنَا فِىۡ رَحۡمَتِكَ ۖ وَاَنۡتَ اَرۡحَمُ الرّٰحِمِيۡنَ ١٥١ع
قَالَ رَبِّ اغۡفِرۡ لِىۡ وَلِاَخِىۡ وَ اَدۡخِلۡنَا فِىۡ رَحۡمَتِكَ ۖ وَاَنۡتَ اَرۡحَمُ الرّٰحِمِيۡنَ ١٥١ع
(૧૫૧) (મૂસાએ) કહ્યું, “અય મારા રબ! મારી ભૂલોને માફ કર અને મારા ભાઈની પણ અને અમને બંનેને પોતાની દયામાં દાખલ કરી લે અને તું દયા કરનારાઓમાં સૌથી વધારે દયાળુ છે.” (ع-૧૮)
Page updated
Google Sites
Report abuse