وَاضۡرِبۡ لَهُمۡ مَّثَلًا اَصۡحٰبَ الۡقَرۡيَةِ ​ۘ اِذۡ جَآءَهَا الۡمُرۡسَلُوۡنَۚ ‏‏۝١٣

(૧૩) અને તમે તેમના સામે એક ઉદાહરણ (એટલે કે એક) વસ્તીવાળાઓનો કિસ્સો (તે સમયનો) સંભળાવો, જ્યારે કે તે વસ્તીમાં ઘણાં રસૂલો આવ્યા.

قَالُوۡا مَاۤ اَنۡـتُمۡ اِلَّا بَشَرٌ مِّثۡلُـنَا ۙ وَمَاۤ اَنۡزَلَ الرَّحۡمٰنُ مِنۡ شَىۡءٍۙ اِنۡ اَنۡـتُمۡ اِلَّا تَكۡذِبُوۡنَ ‏‏۝١٥

(૧૫) લોકોએ કહ્યું કે, “તમે તો અમારા જેવા સામાન્ય મનુષ્ય છો, અને રહમાને કોઈ વસ્તુ નથી ઉતારી, તમે તો ફક્ત જૂઠ બોલો છો.”

قَالُوۡا رَبُّنَا يَعۡلَمُ اِنَّاۤ اِلَيۡكُمۡ لَمُرۡسَلُوۡنَ ‏‏۝١٦

(૧૬) તો રસૂલોએ કહ્યું કે, “અમારો રબ જાણે છે કે બેશક અમે તમારા તરફ રસૂલ બનાવીને મોકલવામાં આવ્યા છીએ.

وَمَا عَلَيۡنَاۤ اِلَّا الۡبَلٰغُ الۡمُبِيۡنُ ‏‏۝١٧

(૧૭) અને અમારૂ કર્તવ્ય તો ફક્ત સ્પષ્ટ રૂપે સંદેશો પહોંચાડી દેવાનું છે.”

قَالُـوۡۤا اِنَّا تَطَيَّرۡنَا بِكُمۡۚ لَٮِٕنۡ لَّمۡ تَنۡتَهُوۡا لَنَرۡجُمَنَّكُمۡ وَلَيَمَسَّنَّكُمۡ مِّنَّا عَذَابٌ اَلِيۡمٌ‏ ‏‏۝١٨

(૧૮) તેમણે કહ્યું કે, “અમે તો તમને અશુભ સમજીએ છીએ, જો તમે ન અટક્યા તો અમે તમને પથ્થરોથી મારીને તમારૂ કામ પુરૂં કરી દઈશું અને તમને અમારા તરફથી સખત સજા પહોંચશે.”

قَالُوۡا طٰۤٮِٕـرُكُمۡ مَّعَكُمۡؕ اَٮِٕنۡ ذُكِّرۡتُمۡ ؕ بَلۡ اَنۡـتُمۡ قَوۡمٌ مُّسۡرِفُوۡنَ ‏‏۝١٩

(૧૯) તેમણે (રસૂલોએ) કહ્યું કે, “તમારૂ અશુભ તો તમારા સાથે જ વળગેલું છે, શું તમે તેને (અશુભ સમજો છો) એટલા માટે કે તમને તાલીમ આપવામાં આવી ? બલ્કે તમે તો હદથી વધી જનારા છો.”

۞اتَّبِعُوۡا مَنۡ لَّا يَسۡـــَٔلُكُمۡ اَجۡرًا وَّهُمۡ مُّهۡتَدُوۡنَ ۝٦١

(૨૧) એવા લોકોના માર્ગ પર ચાલો જેઓ તમારા પાસે કોઈ બદલો નથી માંગતા અને તેઓ સાચા માર્ગ પર છે.

وَمَا لِىَ لَاۤ اَعۡبُدُ الَّذِىۡ فَطَرَنِىۡ وَاِلَيۡهِ تُرۡجَعُوۡنَ‏ ‏‏۝٢٢

(૨૨) અને મને શું થઈ ગયું છે કે હું તેની બંદગી ન કરૂં જેણે મને પેદા કર્યો અને તમારે બધાએ તેના તરફ જ પાછા ફરવાનું છે ?

اِنِّىۡۤ اِذًا لَّفِىۡ ضَلٰلٍ مُّبِيۡنٍ ‏‏۝٢٤

(૨૪) પછી તો હું ચોક્કસ સ્પષ્ટ ગુમરાહી (પથભ્રષ્ટતા)માં છું.

اِنِّىۡۤ اٰمَنۡتُ بِرَبِّكُمۡ فَاسۡمَعُوۡنِؕ ‏‏۝٢٥

(૨૫) મારૂ સાંભળો ! હું તો (સાફ દિલથી) તમારા બધાના રબ પર ઈમાન લાવી ચૂક્યો.”

قِيۡلَ ادۡخُلِ الۡجَـنَّةَ ؕ قَالَ يٰلَيۡتَ قَوۡمِىۡ يَعۡلَمُوۡنَۙ ‏‏۝٢٦

(૨૬) તેને કહેવામાં આવ્યું કે, “જન્નતમાં ચાલ્યો જા.” કહેવા લાગ્યો, “કાશ કે મારી કોમને પણ આ ખબર હોત.

وَمَاۤ اَنۡزَلۡنَا عَلٰى قَوۡمِهٖ مِنۡۢ بَعۡدِهٖ مِنۡ جُنۡدٍ مِّنَ السَّمَآءِ وَمَا كُـنَّا مُنۡزِلِيۡنَ‏ ‏‏۝٢٨

(૨૮) અને ત્યાર પછી અમે તેની કોમ પર આકાશમાંથી કોઈ લશ્કર નથી ઉતાર્યુ, અને ન આવી રીતે અમે ઉતારીએ છીએ.

اِنۡ كَانَتۡ اِلَّا صَيۡحَةً وَّاحِدَةً فَاِذَا هُمۡ خٰمِدُوۡنَ‏ ‏‏۝٢٩

(૨૯) તે તો ફક્ત (એક) જોરદાર ધડાકો હતો કે અચાનક તેઓ બધા બુઝાઈને રહી ગયા.

يٰحَسۡرَةً عَلَى الۡعِبَادِ  ؔ​ۚ مَا يَاۡتِيۡهِمۡ مِّنۡ رَّسُوۡلٍ اِلَّا كَانُوۡا بِهٖ يَسۡتَهۡزِءُوۡنَ‏  ‏‏۝٣٠

(૩૦) (આવા) બંદાઓ પર અફસોસ! કદી પણ કોઈ રસૂલ તેમના પાસે નથી આવ્યા જેમનો તેઓએ મજાક ન ઉડાવ્યો હોય.

وَاِنۡ كُلٌّ لَّمَّا جَمِيۡعٌ لَّدَيۡنَا مُحۡضَرُوۡنَ‏ ‏‏۝٣٢ع

(૩૨) અને નથી કોઈ સમૂહ પરંતુ એ કે તે બધાને જમા કરીને અમારા સમક્ષ હાજર કરવામાં આવશે. (ع-૨)