وَ اضْرِبْ لَهُمْ مَّثَلًا اَصْحٰبَ الْقَرْیَةِ ۘ اِذْ جَآءَهَا الْمُرْسَلُوْنَۚ (13)

(૧૩) અને તમે તેમના સામે એક ઉદાહરણ (એટલે કે એક) વસ્તીવાળાઓનો કિસ્સો (તે સમયનો) સંભળાવો, જ્યારે કે તે વસ્તીમાં ઘણાં રસૂલો આવ્યા.

اِذْ اَرْسَلْنَاۤ اِلَیْهِمُ اثْنَیْنِ فَكَذَّبُوْهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوْۤا اِنَّاۤ اِلَیْكُمْ مُّرْسَلُوْنَ (14)

(૧૪) જ્યારે અમે તેમના તરફ બે રસૂલોને મોકલ્યા, તો તે લોકોએ (પહેલા) તે બંનેને ખોટા ઠેરવ્યા પછી અમે ત્રીજાથી સમર્થન આપ્યુ તો તે બધા એ કહ્યું કે, “અમે તમારા તરફ રસૂલની હેસિયતથી મોકલવામાં આવ્યા છીએ.”

قَالُوْا مَاۤ اَنْتُمْ اِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا ۙ وَ مَاۤ اَنْزَلَ الرَّحْمٰنُ مِنْ شَیْءٍ ۙ اِنْ اَنْتُمْ اِلَّا تَكْذِبُوْنَ (15)

(૧૫) લોકોએ કહ્યું કે, “તમે તો અમારા જેવા સામાન્ય મનુષ્ય છો, અને રહમાને કોઈ વસ્તુ નથી ઉતારી, તમે તો ફક્ત જૂઠ બોલો છો.”

قَالُوْا رَبُّنَا یَعْلَمُ اِنَّاۤ اِلَیْكُمْ لَمُرْسَلُوْنَ (16)

(૧૬) તો રસૂલોએ કહ્યું કે, “અમારો રબ જાણે છે કે બેશક અમે તમારા તરફ રસૂલ બનાવીને મોકલવામાં આવ્યા છીએ.

وَ مَا عَلَیْنَاۤ اِلَّا الْبَلٰغُ الْمُبِیْنُ (17)

(૧૭) અને અમારૂ કર્તવ્ય તો ફક્ત સ્પષ્ટ રૂપે સંદેશો પહોંચાડી દેવાનું છે.”

قَالُوْۤا اِنَّا تَطَیَّرْنَا بِكُمْ ۚ لَئِنْ لَّمْ تَنْتَهُوْا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَ لَیَمَسَّنَّكُمْ مِّنَّا عَذَابٌ اَلِیْمٌ (18)

(૧૮) તેમણે કહ્યું કે, “અમે તો તમને અશુભ સમજીએ છીએ, જો તમે ન અટક્યા તો અમે તમને પથ્થરોથી મારીને તમારૂ કામ પુરૂં કરી દઈશું અને તમને અમારા તરફથી સખત સજા પહોંચશે.”

قَالُوْا طَآئِرُكُمْ مَّعَكُمْ ؕ اَئِنْ ذُكِّرْتُمْ ؕ بَلْ اَنْتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُوْنَ (19)

(૧૯) તેમણે (રસૂલોએ) કહ્યું કે, “તમારૂ અશુભ તો તમારા સાથે જ વળગેલું છે, શું તમે તેને (અશુભ સમજો છો) એટલા માટે કે તમને તાલીમ આપવામાં આવી ? બલ્કે તમે તો હદથી વધી જનારા છો.”

وَ جَآءَ مِنْ اَقْصَا الْمَدِیْنَةِ رَجُلٌ یَّسْعٰى قَالَ یٰقَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِیْنَۙ (20)

(૨૦) અને એક વ્યક્તિ તે શહેરના અંતિમ છેડેથી દોડતો આવ્યો, કહેવા લાગ્યો કે, “હે મારી કોમના લોકો ! આ રસૂલોના માર્ગ પર ચાલો.

اتَّبِعُوْا مَنْ لَّا یَسْئَلُكُمْ اَجْرًا وَّ هُمْ مُّهْتَدُوْنَ (21)

(૨૧) એવા લોકોના માર્ગ પર ચાલો જેઓ તમારા પાસે કોઈ બદલો નથી માંગતા અને તેઓ સાચા માર્ગ પર છે.

وَ مَا لِیَ لَاۤ اَعْبُدُ الَّذِیْ فَطَرَنِیْ وَ اِلَیْهِ تُرْجَعُوْنَ (22)

(૨૨) અને મને શું થઈ ગયું છે કે હું તેની બંદગી ન કરૂં જેણે મને પેદા કર્યો અને તમારે બધાએ તેના તરફ જ પાછા ફરવાનું છે ?

ءَاَتَّخِذُ مِنْ دُوْنِهٖۤ اٰلِهَةً اِنْ یُّرِدْنِ الرَّحْمٰنُ بِضُرٍّ لَّا تُغْنِ عَنِّیْ شَفَاعَتُهُمْ شَیْئًا وَّ لَا یُنْقِذُوْنِۚ (23)

(૨૩) શું હું તેને છોડીને એવાને મા'બૂદ બનાવી લઉં, જો કે(અલ્લાહ) દયાળુ(રહમાન) મને કોઈ નુક્સાન પહોંચાડવા ચાહે તો તેમની ભલામણ મને કશો પણ ફાયદો પહોંચાડી ન શકે અને ન તેઓ મને બચાવી શકે ?

اِنِّیْۤ اِذًا لَّفِیْ ضَلٰلٍ مُّبِیْنٍ (24)

(૨૪) પછી તો હું ચોક્કસ સ્પષ્ટ ગુમરાહી (પથભ્રષ્ટતા)માં છું.

اِنِّیْۤ اٰمَنْتُ بِرَبِّكُمْ فَاسْمَعُوْنِؕ (25)

(૨૫) મારૂ સાંભળો ! હું તો (સાફ દિલથી) તમારા બધાના રબ પર ઈમાન લાવી ચૂક્યો.”

قِیْلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ ؕ قَالَ یٰلَیْتَ قَوْمِیْ یَعْلَمُوْنَۙ (26)

(૨૬) તેને કહેવામાં આવ્યું કે, “જન્નતમાં ચાલ્યો જા.” કહેવા લાગ્યો, “કાશ કે મારી કોમને પણ આ ખબર હોત.

بِمَا غَفَرَ لِیْ رَبِّیْ وَ جَعَلَنِیْ مِنَ الْمُكْرَمِیْنَ (27)

(૨૭) કે મને મારા રબે માફ કરી દીધો અને મને પ્રતિષ્ઠિત વ્યક્તિમાંથી કરી દીધો.”

وَ مَاۤ اَنْزَلْنَا عَلٰى قَوْمِهٖ مِنْۢ بَعْدِهٖ مِنْ جُنْدٍ مِّنَ السَّمَآءِ وَ مَا كُنَّا مُنْزِلِیْنَ (28)

(૨૮) અને ત્યાર પછી અમે તેની કોમ પર આકાશમાંથી કોઈ લશ્કર નથી ઉતાર્યુ, અને ન આવી રીતે અમે ઉતારીએ છીએ.

اِنْ كَانَتْ اِلَّا صَیْحَةً وَّاحِدَةً فَاِذَا هُمْ خٰمِدُوْنَ (29)

(૨૯) તે તો ફક્ત (એક) જોરદાર ધડાકો હતો કે અચાનક તેઓ બધા બુઝાઈને રહી ગયા.

یٰحَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ؔ ۚ مَا یَاْتِیْهِمْ مِّنْ رَّسُوْلٍ اِلَّا كَانُوْا بِهٖ یَسْتَهْزِءُوْنَ (30)

(૩૦) (આવા) બંદાઓ પર અફસોસ! કદી પણ કોઈ રસૂલ તેમના પાસે નથી આવ્યા જેમનો તેઓએ મજાક ન ઉડાવ્યો હોય.

اَلَمْ یَرَوْا كَمْ اَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِّنَ الْقُرُوْنِ اَنَّهُمْ اِلَیْهِمْ لَا یَرْجِعُوْنَؕ (31)

(૩૧) શું તેમણે જોયું નહિ કે તેમના પહેલા અમે કેટલીય કોમોને નષ્ટ કરી દીધી, કે તેઓ તેમના તરફ ક્યારેય પાછા નહિ ફરે ?

وَ اِنْ كُلٌّ لَّمَّا جَمِیْعٌ لَّدَیْنَا مُحْضَرُوْنَ ۧ (32)

(૩૨) અને નથી કોઈ સમૂહ પરંતુ એ કે તે બધાને જમા કરીને અમારા સમક્ષ હાજર કરવામાં આવશે. (ع-૨)