Surah Yusuf

لَقَدۡ كَانَ فِىۡ يُوۡسُفَ وَاِخۡوَتِهٖۤ اٰيٰتٌ لِّـلسَّآٮِٕلِيۡنَ‏‏‏ ‏‏۝٧

(૭) બેશક યૂસુફ અને તેમના ભાઈઓના વિષે પ્રશ્ન કરનારાઓ માટે મોટી નિશાનીઓ છે.

اِذۡ قَالُوۡا لَيُوۡسُفُ وَاَخُوۡهُ اَحَبُّ اِلٰٓى اَبِيۡنَا مِنَّا وَنَحۡنُ عُصۡبَةٌ  ؕ اِنَّ اَبَانَا لَفِىۡ ضَلٰلٍ مُّبِيۡنِ ​ۖ  ​ۚ‏ ‏‏۝٨

(૮) જ્યારે તેમણે કહ્યું કે, “યૂસુફ અને તેમનો ભાઈ આપણા પિતાને આપણા કરતા વધારે વહાલા છે જો કે આપણે તાકતવર જૂથ છીએ, કોઈ શંકા નથી કે આપણા પિતા સ્પષ્ટ ભટકાવમાં છે.”

اِۨقۡتُلُوۡا يُوۡسُفَ اَوِ اطۡرَحُوۡهُ اَرۡضًا يَّخۡلُ لَـكُمۡ وَجۡهُ اَبِيۡكُمۡ وَ تَكُوۡنُوۡا مِنۡۢ بَعۡدِهٖ قَوۡمًا صٰلِحِيۡنَ‏ ‏‏۝٩

(૯) યૂસુફને કતલ કરી નાખો અથવા તેમને અજ્ઞાત જગ્યા પર પહોંચાડી દો, જેથી તમારા પિતાનું ધ્યાન તમારા તરફ થઈ જાય, તેના પછી તમે નેક બનીને રહેજો .

قَالُوۡا يٰۤاَبَانَا مَا لَـكَ لَا تَاۡمَنَّا عَلٰى يُوۡسُفَ وَاِنَّا لَهٗ لَنٰصِحُوۡنَ ‏‏۝١١

(૧૧) તેમણે કહ્યું કે, “હે પિતાજી! આખરે યૂસુફના વિશે તમે અમારા ઉપર વિશ્વાસ કેમ નથી કરતા, અમે તો તેના હિતેચ્છુ છીએ.

قَالَ اِنِّىۡ لَيَحۡزُنُنِىۡ اَنۡ تَذۡهَبُوۡا بِهٖ وَاَخَافُ اَنۡ يَّاۡكُلَهُ الذِّئۡبُ وَاَنۡـتُمۡ عَنۡهُ غٰفِلُوۡنَ‏ ‏‏۝١٣

(૧૩) (યાકૂબે) કહ્યું કે, “તેને તમારું લઈ જવું મારા માટે ખૂબજ દુઃખદ હશે, મને એ ડર પણ રહ્યા કરશે કે તમારી લાપરવાહીમાં તેને વરું ખાઈ જાય.”

قَالُوۡا لَٮِٕنۡ اَكَلَهُ الذِّئۡبُ وَنَحۡنُ عُصۡبَةٌ اِنَّاۤ اِذًا لَّخٰسِرُوۡنَ‏ ‏‏۝١٤

(૧૪) તેમણે જવાબ આપ્યો કે, “અમારા જેવા મોટા તાકતવર જૂથની હાજરીમાં પણ જો તેમને વરું ખાઈ જાય તો અમે સાવ નકામા થયા

فَلَمَّا ذَهَبُوۡا بِهٖ وَاَجۡمَعُوۡۤا اَنۡ يَّجۡعَلُوۡهُ فِىۡ غَيٰبَتِ الۡجُبِّ​ۚ وَاَوۡحَيۡنَاۤ اِلَيۡهِ لَـتُنَـبِّئَـنَّهُمۡ بِاَمۡرِهِمۡ هٰذَا وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُوۡنَ‏‏ ‏‏۝١٥

(૧૫) પછી જ્યારે તેમને લઈ ગયા અને બધાએ મળીને નક્કી કરી લીધુ કે તેમને અવાવરા કૂવામાં નાખી દઈએ, અમે યૂસુફ તરફ વહી મોકલી કે બેશક (સમય આવી રહ્યો છે) કે તમે તેઓને આ વાતની ખબર એવી હાલતમાં આપશો કે તેઓ જાણતા ન હોય.

وَجَآءُوۡۤ اَبَاهُمۡ عِشَآءً يَّبۡكُوۡنَؕ‏ ‏‏۝١٦

(૧૬) અને રાત્રિના સમયે (તે બધા) પોતાના પિતા પાસે રડતાં-રડતાં પહોંચ્યા.

​قَالُوۡا يٰۤاَبَانَاۤ اِنَّا ذَهَبۡنَا نَسۡتَبِقُ وَتَرَكۡنَا يُوۡسُفَ عِنۡدَ مَتَاعِنَا فَاَكَلَهُ الذِّئۡبُ​ۚ وَمَاۤ اَنۡتَ بِمُؤۡمِنٍ لَّنَا وَلَوۡ كُنَّا صٰدِقِيۡنَ‏‏ ‏‏۝١٧

(૧૭) અને કહેવા લાગ્યા કે, “વહાલા પિતાજી! અમે એકબીજાથી દોડવામાં લાગી ગયા અને યૂસુફને સામાન પાસે છોડી દીધા તો વરું તેમને ખાઈ ગયું, તમે તો અમારી વાતનો વિશ્વાસ નહિ કરો, ભલેને અમે પૂરી રીતે સાચા જ હોઈએ.”

وَشَرَوۡهُ بِثَمَنٍۢ بَخۡسٍ دَرَاهِمَ مَعۡدُوۡدَةٍ​ ۚ وَكَانُوۡا فِيۡهِ مِنَ الزّٰهِدِيۡنَ‏‏‏ ‏‏۝٢٠ع

(૨૦) અને તેઓએ તેમને ઘણી ઓછી કિંમતમાં (એટલે કે) ગણતરીના કેટલાક દિરહમોમાં વેચી નાખ્યા, તેઓ તો યૂસુફના વિશે ઘણા નિરસ હતા. (ع-૨)