Surah Al-Qalam

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيْمِ

શરૂ અલ્લાહના નામથી જે અત્યંત કૃપાળુ અને દયાળુ છે

نٓ وَ الْقَلَمِ وَ مَا یَسْطُرُوْنَ ۙ (1)

(૧) નૂન ! સોગંદ છે કલમના અને તેના જે કંઈ તેઓ (ફરિશ્તાઓ) લખે છે.

مَاۤ اَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُوْنٍ ۚ (2)

(૨) તમે તમારા રબની કૃપા થી ઉન્માદી (દીવાના) નથી.

وَ اِنَّ لَكَ لَاَجْرًا غَیْرَ مَمْنُوْنٍ ۚ (3)

(૩) અને બેશક તમારા માટે ખતમ ન થવાવાળો બદલો છે.

وَ اِنَّكَ لَعَلٰى خُلُقٍ عَظِیْمٍ (4)

(૪) અને બેશક તમે ખૂબ જ (ઉચ્ચ) સ્વભાવ (સદગુણો) પર છો.

فَسَتُبْصِرُ وَ یُبْصِرُوْنَ ۙ (5)

(૫) તો હવે તમે પણ જોઈ લેશો અને તેઓ પણ જોઈ લેશે.

بِاَىیِّكُمُ الْمَفْتُوْنُ (6)

(૬) કે તમારામાંથી કોણ ફિત્નામાં પડેલ છે.

اِنَّ رَبَّكَ هُوَ اَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیْلِهٖ {ص} وَ هُوَ اَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِیْنَ (7)

(૭) બેશક તમારો રબ પોતાના માર્ગથી ભટકેલાઓને સારી રીતે જાણે છે અને સનમાર્ગ પર ચાલનારાઓને પણ સારી રીતે જાણે છે.

فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِیْنَ (8)

(૮) તો તમે જૂઠાડનારાઓની (વાત) ન સ્વીકારો.

وَدُّوْا لَوْ تُدْهِنُ فَیُدْهِنُوْنَ (9)

(૯) આ લોકો તો ઈચ્છે છે કે તમે થોડાક નરમ પડી જાઓ તો તેઓ પણ નરમ પડી જાય.

وَ لَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَّهِیْنٍ ۙ (10)

(૧૦) અને તમે કોઈ એવા વ્યક્તિનું કહેવું ન માનશો જે વધારે સોગંદો ખાવાવાળો હીન માણસ હોય.

هَمَّازٍ مَّشَّآءٍۭ بِنَمِیْمٍ ۙ (11)

(૧૧) મહેણાં મારનારો, ખામી કાઢવાવાળો અને ચાડીઓ (ચુગલી) કરવાવાળો હોય.

مَّنَّاعٍ لِّلْخَیْرِ مُعْتَدٍ اَثِیْمٍ ۙ (12)

(૧૨) ભલાઈથી રોકવાવાળો, હદથી આગળ વધી જનારો ગુનેહગાર હોય.

عُتُلٍّۭ بَعْدَ ذٰلِكَ زَنِیْمٍ ۙ (13)

(૧૩) ઘમંડી પછી સાથે જ બદનામ હોય.

اَنْ كَانَ ذَا مَالٍ وَّ بَنِیْنَ ؕ (14)

(૧૪) (તેનો વિદ્રોહ) ફક્ત એટલા માટે છે કે તે ધનવાન અને સંતાનવાળો છે.

اِذَا تُتْلٰى عَلَیْهِ اٰیٰتُنَا قَالَ اَسَاطِیْرُ الْاَوَّلِیْنَ (15)

(૧૫) જ્યારે તેના સામે અમારી આયતો પઢવામાં આવે છે તો એવું કહી દે છે કે, “આ તો પહેલાના લોકોના કિસ્સાઓ છે.”

سَنَسِمُهٗ عَلَى الْخُرْطُوْمِ (16)

(૧૬) અમે પણ તેની નાક પર ડામ લગાડીશું.

اِنَّا بَلَوْنٰهُمْ كَمَا بَلَوْنَاۤ اَصْحٰبَ الْجَنَّةِ ۚ اِذْ اَقْسَمُوْا لَیَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِیْنَ ۙ (17)

(૧૭) જેબેશક અમે તેમની એવી રીતે જ પરીક્ષા લીધી જેવી રીતે અમે બાગવાળાઓની પરીક્ષા લીધી હતી, જયારે કે તેમણે સોગંદ ખાધી કે સવાર થતા જ તેના (બાગના) ફળ તોડી લઈશું.

وَ لَا یَسْتَثْنُوْنَ (18)

(૧૮) અને ઈન્શા અલ્લાહ (અલ્લાહ ચાહશે તો) ન કહ્યું.

فَطَافَ عَلَیْهَا طَآئِفٌ مِّنْ رَّبِّكَ وَ هُمْ نَآئِمُوْنَ (19)

(૧૯) તો તે બાગ ઉપર તમારા રબ તરફથી એક બલા (આફત) ચારે તરફથી ફરી વળી અને તેઓ તો ઊંઘી જ રહ્યા હતા.

فَاَصْبَحَتْ كَالصَّرِیْمِ ۙ (20)

(૨૦) તો તે (બાગ) એવો થઈ ગયો જાણે કે કપાઈ ગયેલ ખેતી.

فَتَنَادَوْا مُصْبِحِیْنَ ۙ (21)

(૨૧) હવે સવાર થતાં જ તે લોકોએ એક-બીજાને પોકાર્યા.

اَنِ اغْدُوْا عَلٰى حَرْثِكُمْ اِنْ كُنْتُمْ صٰرِمِیْنَ (22)

(૨૨) કે જો તમારે ફળ તોડવા જ હોય તો પોતાના ખેતરોમાં સવારે જ ચાલી નીકળો.

فَانْطَلَقُوْا وَ هُمْ یَتَخَافَتُوْنَ ۙ (23)

(૨૩) પછી તેઓ સૌ છાંના-માંના વાતો કરતા ચાલ્યા.

اَنْ لَّا یَدْخُلَنَّهَا الْیَوْمَ عَلَیْكُمْ مِّسْكِیْنٌ ۙ (24)

(૨૪) કે આજના દિવસે તમારા પાસે કોઈ ગરીબ ન આવે.

وَّ غَدَوْا عَلٰى حَرْدٍ قٰدِرِیْنَ (25)

(૨૫) અને જલ્દી-જલ્દી સવારે જ પહોંચી ગયા (સમજતા હતા) અમે કાબૂ મેળવી લીધો.

فَلَمَّا رَاَوْهَا قَالُوْۤا اِنَّا لَضَآلُّوْنَ ۙ (26)

(૨૬) પછી જ્યારે તેમણે બાગ જોયો તો કહેવા લાગ્યા કે, “બેશક અમે માર્ગ ભૂલી ગયા.

بَلْ نَحْنُ مَحْرُوْمُوْنَ (27)

(૨૭) કદાપિ નહિં, પરંતુ અમને મહેરૂમ (વંચિત) કરી દેવામાં આવ્યા.”

قَالَ اَوْسَطُهُمْ اَلَمْ اَقُلْ لَّكُمْ لَوْ لَا تُسَبِّحُوْنَ (28)

(૨૮) તેમના બધામાંથી જે સારો હતો તેણે કહ્યું કે, “હું તમને બધાને કહેતો ન હતો કે તમે (અલ્લાહની) તસ્બીહ કેમ નથી કરતા?”

قَالُوْا سُبْحٰنَ رَبِّنَاۤ اِنَّا كُنَّا ظٰلِمِیْنَ (29)

(૨૯) (તો) બધા કહેવા લાગ્યા કે, “અમારો રબ પવિત્ર છે, બેશક અમે જ જાલિમ હતા.”

فَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰى بَعْضٍ یَّتَلَاوَمُوْنَ (30)

(૩૦) પછી તેઓ એક-બીજા સામે મોઢું કરીને ઠપકો આપવા લાગ્યા.

قَالُوْا یٰوَیْلَنَاۤ اِنَّا كُنَّا طٰغِیْنَ (31)

(૩૧) કહેવા લાગ્યા, હાય અફસોસ! અમે જ વિદ્રોહી હતા.

عَسٰى رَبُّنَاۤ اَنْ یُّبْدِلَنَا خَیْرًا مِّنْهَاۤ اِنَّاۤ اِلٰى رَبِّنَا رٰغِبُوْنَ (32)

(૩૨) શક્ય છે કે અમારો રબ અમને આનાથી સારો બદલો આપી દે, બેશક અમે અમારા રબથી જ ઉમ્મીદ રાખીએ છીએ.

كَذٰلِكَ الْعَذَابُ ؕ وَ لَعَذَابُ الْاٰخِرَةِ اَكْبَرُ ۘ لَوْ كَانُوْا یَعْلَمُوْنَ ۧ (33)

(૩૩) આવી જ રીતે અઝાબ આવે છે, અને આખિરતનો અઝાબ ખૂબ જ મોટો છે, કાશ ! આ લોકો બુદ્ધિ ધરાવતા હોત. (ع-૧)