Embedded Files
وَلَقَدۡ جَآءَتۡ رُسُلُنَاۤ اِبۡرٰهِيۡمَ بِالۡبُشۡرٰى قَالُوۡا سَلٰمًا ؕ قَالَ سَلٰمٌ فَمَا لَبِثَ اَنۡ جَآءَ بِعِجۡلٍ حَنِيۡذٍ ٦٩
وَلَقَدۡ جَآءَتۡ رُسُلُنَاۤ اِبۡرٰهِيۡمَ بِالۡبُشۡرٰى قَالُوۡا سَلٰمًا ؕ قَالَ سَلٰمٌ فَمَا لَبِثَ اَنۡ جَآءَ بِعِجۡلٍ حَنِيۡذٍ ٦٩
(૬૯) અને અમારા મોકલેલા રસૂલ ઈબ્રાહીમના પાસે ખુશખબર લઈને પહોંચ્યા.[1] અને સલામ કરી, તેમણે પણ સલામનો જવાબ આપ્યો અને થોડીક વારમાં શેકેલું વાછરડું લઈ આવ્યા.[2]
[1] આ હકીકતમાં હજરત લૂત અને તેમની કોમની ઘટનાનો એક ભાગ છે, હજરત લૂત, હજરત ઈબ્રાહીમના કાકાના પુત્ર હતા, હજરત લૂતની વસ્તી 'મૃત્યુ સાગર'ની દક્ષિણ-પૂર્વ દિશામાં હતી જયારે કે હજરત ઈબ્રાહીમ (અ.સ.) ફિલિસ્તીનમાં રહેતા હતા, જ્યારે હજરત લૂતની કોમને બરબાદ કરવાનો નિર્ણય કરી દેવામાં આવ્યો તો તેમના તરફ ફરિશ્તાઓ મોકલવામાં આવા, આ ફરિશ્તાઓ લૂતની કોમ તરફ જતી વખતે રસ્તામાં હજરત ઈબ્રાહીમ (અ.સ.) પાસે રોકાયા અને તેમને પુત્રની ખુશખબર આપી.
[2] હજરત ઈબ્રાહીમ મહેમાનોનો ખુબ સત્કાર કરતા, તે સમજી ન શક્યા કે આ ફરિશ્તાઓ છે. જે મનુષ્યના સ્વરૂપમાં આવ્યા છે અનને ખાતા-પીતા નથી. પરંતુ તેમણે મહેમાન સમજીને તરત મહેમાનોની સેવામાં વાછરડાનો ગોશ્ત મૂકી દીધો, આનાથી જાણવા મળ્યું કે મહેમાનોને પૂછવાની જરૂર નથી પરંતુ જે હાજર હોય તે તેમના સામે મૂકી દેવું જોઈએ.
[2] હજરત ઈબ્રાહીમ મહેમાનોનો ખુબ સત્કાર કરતા, તે સમજી ન શક્યા કે આ ફરિશ્તાઓ છે. જે મનુષ્યના સ્વરૂપમાં આવ્યા છે અનને ખાતા-પીતા નથી. પરંતુ તેમણે મહેમાન સમજીને તરત મહેમાનોની સેવામાં વાછરડાનો ગોશ્ત મૂકી દીધો, આનાથી જાણવા મળ્યું કે મહેમાનોને પૂછવાની જરૂર નથી પરંતુ જે હાજર હોય તે તેમના સામે મૂકી દેવું જોઈએ.
فَلَمَّا رَاٰۤ اَيۡدِيَهُمۡ لَا تَصِلُ اِلَيۡهِ نَـكِرَهُمۡ وَاَوۡجَسَ مِنۡهُمۡ خِيۡفَةً ؕ قَالُوۡا لَا تَخَفۡ اِنَّاۤ اُرۡسِلۡنَاۤ اِلٰى قَوۡمِ لُوۡطٍ ؕ ٧٠
فَلَمَّا رَاٰۤ اَيۡدِيَهُمۡ لَا تَصِلُ اِلَيۡهِ نَـكِرَهُمۡ وَاَوۡجَسَ مِنۡهُمۡ خِيۡفَةً ؕ قَالُوۡا لَا تَخَفۡ اِنَّاۤ اُرۡسِلۡنَاۤ اِلٰى قَوۡمِ لُوۡطٍ ؕ ٧٠
(૭૦) હવે જોયું કે તેમના તો હાથ પણ તેના સુધી નથી પહોંચી રહ્યા, તો તેમને અજાણ્યા જાણી દિલમાં તેમનાથી ગભરાવા લાગ્યા[1] તેમણે કહ્યું, “ડરો નહિ, અમે તો લૂતની કોમ તરફ મોકલવામાં આવ્યા છીએ.”
[1] હજરત ઈબ્રાહીમે જયારે જોયું કે તેમના હાથ ખાવાની વસ્તુઓ તરફ વધતા નથી તો તેમને ડર લાગ્યો, કહેવાય છે કે તેમના ત્યાં એ વાત મશહૂર હતી કે આવેલ મહેમાન જો ખાવાનો ફાયદો ન ઉઠાવે તો એવું સમજવામાં આવતું કે તે મહેમાન સારા ઈરાદાથી નથી આવ્યો, આનાથી જાણવા મળ્યું કે અલ્લાહના પયગંબરોને ગૈબનું ઈલ્મ હોતું નથી, જો ઈબ્રાહીમ (અ.સ.) ગૈબને જાણતા તો ન તો વાછરડાનો શેકેલો ગોશ્ત લાવતા અને ન તેમનાથી ડરતા.
وَامۡرَاَ تُهٗ قَآٮِٕمَةٌ فَضَحِكَتۡ فَبَشَّرۡنٰهَا بِاِسۡحٰقَ ۙ وَمِنۡ وَّرَآءِ اِسۡحٰقَ يَعۡقُوۡبَ ٧١
وَامۡرَاَ تُهٗ قَآٮِٕمَةٌ فَضَحِكَتۡ فَبَشَّرۡنٰهَا بِاِسۡحٰقَ ۙ وَمِنۡ وَّرَآءِ اِسۡحٰقَ يَعۡقُوۡبَ ٧١
(૭૧) અને તેમની પત્ની જે ઊભી હતી તે હસી પડી,[1] તો અમે તેને ઈસ્હાક અને તેના પછી યાકૂબની ખુશખબર આપી.
[1] હજરત ઈબ્રાહીમની પત્ની કેમ હસી પડી? કેટલાક કહે છે કે લૂતની કોમના ફસાદથી તે માહિતગાર હતી, તેમની બરબાદીની ખબર સાંભળીને તે પણ ખુશ થઈ, કેટલાક કહે છે કે એટલા માટે હસી પડી કે જુઓ આકાશથી તેમની બરબાદીનો ફેંસલો થઈ ચૂક્યો છે અને આ કોમ હજી પણ બેફિકર છે અને કેટલાક કહે છે કે હસવાનો સંબંધ તે ખુશખબરથી છે જે ફરિશ્તાઓએ આ ઘરડા દંપતિને આપી.
قَالَتۡ يٰوَيۡلَتٰٓى ءَاَلِدُ وَاَنَا عَجُوۡزٌ وَّهٰذَا بَعۡلِىۡ شَيۡخًا ؕ اِنَّ هٰذَا لَشَىۡءٌ عَجِيۡبٌ ٧٢
قَالَتۡ يٰوَيۡلَتٰٓى ءَاَلِدُ وَاَنَا عَجُوۡزٌ وَّهٰذَا بَعۡلِىۡ شَيۡخًا ؕ اِنَّ هٰذَا لَشَىۡءٌ عَجِيۡبٌ ٧٢
(૭૨) તે કહેવા લાગી, “હાય બદનસીબી! મારે ત્યાં ન થઈ શકે છે ? હું પોતે ઘરડી અને મારા પતિ પણ મોટી ઉંમરના છે, બેશક આ ઘણી આશ્ચર્યની વાત છે.”[1]
[1] આ હજરત સારા હતી, જે પોતે પણ વૃધ્ધ હતી અને તેમના પતિ હજરત ઈબ્રાહીમ પણ વૃધ્ધ હતા એટલા માટે આશ્ચર્ય થવું એ સામાન્ય બાબત હતી જેને તેમણે જાહેર કર્યું.
قَالُوۡۤا اَتَعۡجَبِيۡنَ مِنۡ اَمۡرِ اللّٰهِ رَحۡمَتُ اللّٰهِ وَبَرَكٰتُهٗ عَلَيۡكُمۡ اَهۡلَ الۡبَيۡتِؕ اِنَّهٗ حَمِيۡدٌ مَّجِيۡدٌ ٧٣
قَالُوۡۤا اَتَعۡجَبِيۡنَ مِنۡ اَمۡرِ اللّٰهِ رَحۡمَتُ اللّٰهِ وَبَرَكٰتُهٗ عَلَيۡكُمۡ اَهۡلَ الۡبَيۡتِؕ اِنَّهٗ حَمِيۡدٌ مَّجِيۡدٌ ٧٣
(૭૩) (ફરિશ્તાઓએ) કહ્યું, “શું તું અલ્લાહના આદેશ પર આશ્ચર્ય કરી રહી છે ?, હે આ ઘરના લોકો ! તમારા ઉપર અલ્લાહની કૃપા અને બરકતો ઉતરે,[1] બેશક તમામ પ્રશંસા અને પ્રતિદઠા અલ્લાહના માટે જ છે.”
[1] હજરત ઈબ્રાહીમની પત્નીને ફરિશ્તાઓએ (اہل بیت) (ઘરવાળાઓ) કહી છે અને બહુવચનથી (عَلَيْكُمْ) સંબોધન કર્યું છે જેથી એક વાત સાબિત થઈ કે ઘરવાળાઓમાં કોઈ પણ વ્યક્તિની પત્ની પહેલા સામેલ થાય છે, બીજી વાત એ છે કે ઘરવાળાઓ માટે બહુવચનનો ઉપયોગ કરવો જાઈઝ છે જેમકે સૂર: અહઝાબ-33 માં અલ્લાહ તઆલાએ રસૂલુલ્લાહ (ﷺ) ની પવિત્ર પત્નીઓને પણ અહલે બૈત (ઘરવાળાઓ) કહ્યા છે અને તેમને પુરૂષવાચક બહુવચન સર્વનામથી સંબોધન કર્યું છે.
فَلَمَّا ذَهَبَ عَنۡ اِبۡرٰهِيۡمَ الرَّوۡعُ وَجَآءَتۡهُ الۡبُشۡرٰى يُجَادِلُــنَا فِىۡ قَوۡمِ لُوۡطٍؕ ٧٤
فَلَمَّا ذَهَبَ عَنۡ اِبۡرٰهِيۡمَ الرَّوۡعُ وَجَآءَتۡهُ الۡبُشۡرٰى يُجَادِلُــنَا فِىۡ قَوۡمِ لُوۡطٍؕ ٧٤
(૭૪) જયારે ઈબ્રાહીમનો ડર દૂર થઈ ગયો અને તેમને ખુશખબર પણ પહોંચી ચૂકી તો અમારાથી લૂતની કોમ વિષે કેહવા-સાંભળવા લાગ્યા.[1]
[1] વાતચીતથી આશય હજરત ઈબ્રાહીમે ફરિશ્તાઓને કહ્યું કે તમે જે વસ્તીને બરબાદ કરવા જઈ રહ્યા છો તેમાં હજરત લૂત પણ મોજૂદ છે. જેના પર ફરિશ્તાઓએ જવાબ આપ્યો કે, “અમે જાણીએ છીએ કે લૂત પણ ત્યાં રહે છે, પરંતુ અમે તેમને અને તેમના પરિવારને સિવાય તેમની પત્નીના બચાવી લઈશું.'' (સૂર: અલ અન્કબૂત-32)
اِنَّ اِبۡرٰهِيۡمَ لَحَـلِيۡمٌ اَوَّاهٌ مُّنِيۡبٌ ٧٥
اِنَّ اِبۡرٰهِيۡمَ لَحَـلِيۡمٌ اَوَّاهٌ مُّنِيۡبٌ ٧٥
(૭૫) બેશક ઈબ્રાહીમ ઘણા સહનશીલ અને નરમ દિલના અને અલ્લાહ તરફ ઝૂકવાવાળા હતા.
يٰۤـاِبۡرٰهِيۡمُ اَعۡرِضۡ عَنۡ هٰذَا ۚ اِنَّهٗ قَدۡ جَآءَ اَمۡرُ رَبِّكَ ۚ وَاِنَّهُمۡ اٰتِيۡهِمۡ عَذَابٌ غَيۡرُ مَرۡدُوۡدٍ ٧٦
يٰۤـاِبۡرٰهِيۡمُ اَعۡرِضۡ عَنۡ هٰذَا ۚ اِنَّهٗ قَدۡ جَآءَ اَمۡرُ رَبِّكَ ۚ وَاِنَّهُمۡ اٰتِيۡهِمۡ عَذَابٌ غَيۡرُ مَرۡدُوۡدٍ ٧٦
(૭૬) હે ઈબ્રાહીમ! આ ઈરાદાને છોડી દો, તમારા રબનો હુકમ આવી પહોંચ્યો છે, અને તેમના ઉપર પાછો ફેરવવામાં ન આવે તેવો અઝાબ જરૂર આવવાનો છે.
وَلَمَّا جَآءَتۡ رُسُلُـنَا لُوۡطًا سِىۡٓءَ بِهِمۡ وَضَاقَ بِهِمۡ ذَرۡعًا وَّقَالَ هٰذَا يَوۡمٌ عَصِيۡبٌ ٧٧
وَلَمَّا جَآءَتۡ رُسُلُـنَا لُوۡطًا سِىۡٓءَ بِهِمۡ وَضَاقَ بِهِمۡ ذَرۡعًا وَّقَالَ هٰذَا يَوۡمٌ عَصِيۡبٌ ٧٧
(૭૭) અને જ્યારે અમારા મોકલેલા ફરિશ્તાઓ લૂતના પાસે પહોંચ્યા તો તેમના કારણે તે ઘણા દુઃખી થઈ ગયા, અને દિલમાં ગભરાવા લાગ્યા અને કહેવા લાગ્યા કે આજનો દિવસ મોટી મુસીબતનો દિવસ છે.
وَجَآءَهٗ قَوۡمُهٗ يُهۡرَعُوۡنَ اِلَيۡهِ ؕ وَمِنۡ قَبۡلُ كَانُوۡا يَعۡمَلُوۡنَ السَّيِّاٰتِ ؕ قَالَ يٰقَوۡمِ هٰٓؤُلَاۤءِ بَنٰتِىۡ هُنَّ اَطۡهَرُ لَـكُمۡ ۚ فَاتَّقُوۡا اللّٰهَ وَلَا تُخۡزُوۡنِ فِىۡ ضَيۡفِىۡ ؕ اَلَيۡسَ مِنۡكُمۡ رَجُلٌ رَّشِيۡدٌ ٧٨
وَجَآءَهٗ قَوۡمُهٗ يُهۡرَعُوۡنَ اِلَيۡهِ ؕ وَمِنۡ قَبۡلُ كَانُوۡا يَعۡمَلُوۡنَ السَّيِّاٰتِ ؕ قَالَ يٰقَوۡمِ هٰٓؤُلَاۤءِ بَنٰتِىۡ هُنَّ اَطۡهَرُ لَـكُمۡ ۚ فَاتَّقُوۡا اللّٰهَ وَلَا تُخۡزُوۡنِ فِىۡ ضَيۡفِىۡ ؕ اَلَيۡسَ مِنۡكُمۡ رَجُلٌ رَّشِيۡدٌ ٧٨
(૭૮) અને તેમની કોમ તેમના તરફ દોડતી આવી, તેઓ તો પહેલાથી જ બૂરાઈઓમાં લિપ્ત હતા, (લૂતે) કહ્યું કે, “હે મારી કોમના લોકો! આ છે મારી પુત્રીઓ જે તમારા માટે ઘણી પવિત્ર છે, અલ્લાહથી ડરો અને મને મારા મહેમાનોના વિશે અપમાનિત ન કરો, શું તમારામાં એક પણ ભલો માણસ નથી?”
قَالُوۡا لَقَدۡ عَلِمۡتَ مَا لَـنَا فِىۡ بَنٰتِكَ مِنۡ حَقٍّ ۚ وَاِنَّكَ لَـتَعۡلَمُ مَا نُرِيۡدُ ٧٩
قَالُوۡا لَقَدۡ عَلِمۡتَ مَا لَـنَا فِىۡ بَنٰتِكَ مِنۡ حَقٍّ ۚ وَاِنَّكَ لَـتَعۡلَمُ مَا نُرِيۡدُ ٧٩
(૭૯) તેમણે જવાબ આપ્યો, “તમે સારી રીતે જાણો છો કે અમને તો તમારી પુત્રીઓ પર કોઈ અધિકાર જ નથી અને તમે અમારી અસલ મરજીથી વાકેફ છો.”
قَالَ لَوۡ اَنَّ لِىۡ بِكُمۡ قُوَّةً اَوۡ اٰوِىۡۤ اِلٰى رُكۡنٍ شَدِيۡدٍ ٨٠
قَالَ لَوۡ اَنَّ لِىۡ بِكُمۡ قُوَّةً اَوۡ اٰوِىۡۤ اِلٰى رُكۡنٍ شَدِيۡدٍ ٨٠
(૮૦) (લૂતે) કહ્યું, “કાશ! મારામાં તમારા સાથે લડવાની તાકાત હોત અથવા હું કોઈ મજબૂત પનાહમાં હોત.”
قَالُوۡا يٰلُوۡطُ اِنَّا رُسُلُ رَبِّكَ لَنۡ يَّصِلُوۡۤا اِلَيۡكَ فَاَسۡرِ بِاَهۡلِكَ بِقِطۡعٍ مِّنَ الَّيۡلِ وَلَا يَلۡتَفِتۡ مِنۡكُمۡ اَحَدٌ اِلَّا امۡرَاَتَكَؕ اِنَّهٗ مُصِيۡبُهَا مَاۤ اَصَابَهُمۡؕ اِنَّ مَوۡعِدَهُمُ الصُّبۡحُؕ اَلَيۡسَ الصُّبۡحُ بِقَرِيۡبٍ ٨١
قَالُوۡا يٰلُوۡطُ اِنَّا رُسُلُ رَبِّكَ لَنۡ يَّصِلُوۡۤا اِلَيۡكَ فَاَسۡرِ بِاَهۡلِكَ بِقِطۡعٍ مِّنَ الَّيۡلِ وَلَا يَلۡتَفِتۡ مِنۡكُمۡ اَحَدٌ اِلَّا امۡرَاَتَكَؕ اِنَّهٗ مُصِيۡبُهَا مَاۤ اَصَابَهُمۡؕ اِنَّ مَوۡعِدَهُمُ الصُّبۡحُؕ اَلَيۡسَ الصُّبۡحُ بِقَرِيۡبٍ ٨١
(૮૧) હવે (ફરિશ્તાઓએ) કહ્યું, “હે લૂત! અમે તમારા રબ તરફથી મોકલેલા છીએ, શક્ય નથી કે આ લોકો તમારા સુધી પહોંચી જાય, બસ તમે પોતાના ઘરવાળાઓને લઈને થોડી રાત પછી નીકળી જાઓ, તમારામાંથી કોઈ પાછુ ફરીને ન જુએ, સિવાય તમારી પત્નીના કે તેને પણ તે જ પહોંચવાનું છે જે બધાને પહોંચશે, બેશક તેમના વાયદાનો સમય સવારનો છે, શું સવાર બિલકુલ નજીક નથી ?
فَلَمَّا جَآءَ اَمۡرُنَا جَعَلۡنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَاَمۡطَرۡنَا عَلَيۡهَا حِجَارَةً مِّنۡ سِجِّيۡلٍۙ٥ مَّنۡضُوۡدٍۙ ٨٢
فَلَمَّا جَآءَ اَمۡرُنَا جَعَلۡنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَاَمۡطَرۡنَا عَلَيۡهَا حِجَارَةً مِّنۡ سِجِّيۡلٍۙ٥ مَّنۡضُوۡدٍۙ ٨٢
(૮૨) પછી જ્યારે અમારો હુકમ આવી પહોંચ્યો, તો અમે તે વસ્તીને ઉલટ-પુલટ કરી નાખી, ઉપરનો હિસ્સો નીચે કરી દીધો અને તેમના ઉપર કાંકરાના પથ્થરોનો વરસાદ નિરંતર વરસાવ્યો.
مُّسَوَّمَةً عِنۡدَ رَبِّكَؕ وَ مَا هِىَ مِنَ الظّٰلِمِيۡنَ بِبَعِيۡدٍ ٨٣ع
مُّسَوَّمَةً عِنۡدَ رَبِّكَؕ وَ مَا هِىَ مِنَ الظّٰلِمِيۡنَ بِبَعِيۡدٍ ٨٣ع
(૮૩) જે તમારા રબ તરફથી નિશાનીવાળા હતા અને તે જાલિમોથી જરા પણ દૂર ન હતા. (ع-૭)
Page updated
Google Sites
Report abuse