قَالَ مَا خَطۡبُكُنَّ اِذۡ رَاوَدْتُّنَّ يُوۡسُفَ عَنۡ نَّـفۡسِهٖ​ؕ قُلۡنَ حَاشَ لِلّٰهِ مَا عَلِمۡنَا عَلَيۡهِ مِنۡ سُوۡۤءٍ​ ؕ قَالَتِ امۡرَاَتُ الۡعَزِيۡزِ الۡــٰٔنَ حَصۡحَصَ الۡحَقُّ اَنَا رَاوَدْتُّهٗ عَنۡ نَّـفۡسِهٖ وَاِنَّهٗ لَمِنَ الصّٰدِقِيۡنَ ‏‏‏۝٥١

(૫૧) (રાજાએ) પૂછ્યુ, “હે સ્ત્રીઓ ! તે સમયની સાચી હકીકત શું છે જ્યારે તમે ચાલબાજી કરીને યૂસુફને તેના મનથી ભટકાવવા ચાહતી હતી ? તેમને સ્પષ્ટ જવાબ આપ્યો કે (અલ્લાહ જાણે છે) અમે યૂસુફમાં કોઈ બૂરાઈ નથી જોઈ, પછી તો અઝીઝની પત્ની પણ બોલી ઊઠી હવે તો સાચી વાત જાહેર થઈ ગઈ છે મેં જ તેને તેના મનથી બહેકાવવાની કોશિશ કરી હતી અને બેશક તે સાચાઓમાંથી છે.

ذٰ لِكَ لِيَـعۡلَمَ اَنِّىۡ لَمۡ اَخُنۡهُ بِالۡغَيۡبِ وَاَنَّ اللّٰهَ لَا يَهۡدِىۡ كَيۡدَ الۡخَـآٮِٕنِيۡنَ‏ ‏‏‏۝٥٢

(૫૨) આ એટલા માટે કે (અઝીઝને) જાણ થઈ જાય કે મેં તેના સાથે વિશ્વાસઘાત નથી કર્યો અને એ પણ કે અલ્લાહ ચાલબાજની ચાલોને સફળ થવા દેતો નથી.

وَقَالَ الۡمَلِكُ ائۡتُوۡنِىۡ بِهٖۤ اَسۡتَخۡلِصۡهُ لِنَفۡسِىۡ​ۚ​ فَلَمَّا كَلَّمَهٗ قَالَ اِنَّكَ الۡيَوۡمَ لَدَيۡنَا مَكِيۡنٌ اَمِيۡنٌ‏ ‏‏‏۝٥٤

(૫૪) અને રાજાએ કહ્યું તેને મારા સામે લાવો કે હું તેને મારા પોતાના અંગત કામો માટે નિયુક્ત કરી લઉં, પછી જ્યારે તેનાથી વાતચીત કરવા લાગ્યો તો કહેવા લાગ્યો કે તમે અમારે ત્યાં આજથી સન્‍માનિત અને અમાનતદાર છો.

وَكَذٰلِكَ مَكَّنَّا لِيُوۡسُفَ فِى الۡاَرۡضِ​ۚ يَتَبَوَّاُ مِنۡهَا حَيۡثُ يَشَآءُ​ ؕ نُصِيۡبُ بِرَحۡمَتِنَا مَنۡ نَّشَآءُ​ۚ وَلَا نُضِيۡعُ اَجۡرَ الۡمُحۡسِنِيۡنَ‏ ‏‏۝٥٦

(૫૬) અને આ રીતે અમે યૂસુફને દેશની બાગડોર આપી દીધી કે તે જ્યાં ઈચ્છે રહે, અમે જેને ઈચ્છીએ તેને પોતાની કૃપા પહોંચાડી દઈએ છીએ અને અમે નેકી કરનારાઓના બદલાને બરબાદ નથી કરતા.

وَلَاَجۡرُ الۡاٰخِرَةِ خَيۡرٌ لِّـلَّذِيۡنَ اٰمَنُوۡا وَكَانُوۡا يَتَّقُوۡنَ‏‏ ‏‏۝٥٧ع

(૫૭) અને બેશક ઈમાનવાળાઓ અને પરહેઝગારોના માટે આખિરતનો બદલો ઘણો જ સારો છે.(ع-૭)