Surah Ash-Shur'ara

قَالَ لِلۡمَلَاِ حَوۡلَهٗۤ اِنَّ هٰذَا لَسٰحِرٌ عَلِيۡمٌۙ‏ ۝٣٤

(૩૪) (ફિરઔન) પોતાના નજીકના સરદારોને કહેવા લાગ્યો કે, “આ તો કોઈ મોટો માહેર જાદૂગર છે.”

يُّرِيۡدُ اَنۡ يُّخۡرِجَكُمۡ مِّنۡ اَرۡضِكُمۡ بِسِحۡرِهٖ ​ۖق  فَمَاذَا تَاۡمُرُوۡنَ​‏ ‏‏۝٣٥

(૩૫) એ તો ઈચ્છે છે કે પોતાના જાદૂના જોરે તમને તમારી ધરતીમાંથી કાઢી મૂકે, બતાવો હવે તમે શું અભિપ્રાય આપો છો ? ”

قَالُوۡۤا اَرۡجِهۡ وَاَخَاهُ وَابۡعَثۡ فِى الۡمَدَآٮِٕنِ حٰشِرِيۡنَۙ‏ ۝٣٦

(૩૬) તે બધાએ કહ્યું, “આપ એને અને એના ભાઈને રોકી રાખો અને તમામ નગરોમાં જમા કરવાવાળાઓને મોકલી દો.

يَاۡتُوۡكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيۡمٍ‏​‏ ‏‏۝٣٧

(૩૭) જે તમારા પાસે માહેર જાદૂગરોને લઈ આવે.

فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيۡقَاتِ يَوۡمٍ مَّعۡلُوۡمٍۙ‏ ‏‏۝٣٨

(૩૮) પછી એક નિર્ધારિત દિવસના સમય પર બધા જાદૂગરોને ભેગા કરવામાં આવ્યા.

وَّقِيۡلَ لِلنَّاسِ هَلۡ اَنۡـتُمۡ مُّجۡتَمِعُوۡنَۙ‏ ‏‏۝٣٩

(૩૯) અને બધા લોકોને પણ કહી દેવામાં આવ્યુ કે તમે પણ જમા થઈ જાઓ.

لَعَلَّنَا نَـتَّبِعُ السَّحَرَةَ اِنۡ كَانُوۡا هُمُ الۡغٰلِبِيۡنَ‏ ‏‏۝٤٠

(૪૦) જેથી જો જાદૂગર પ્રભાવી થઈ જાય તો અમે તેમનું જ અનુસરણ કરીશું.

فَلَمَّا جَآءَ السَّحَرَةُ قَالُوۡا لِفِرۡعَوۡنَ اَٮِٕنَّ لَـنَا لَاَجۡرًا اِنۡ كُنَّا نَحۡنُ الۡغٰلِبِيۡنَ‏ ۝٤١

(૪૧) જાદૂગરો આવીને ફિરઔનને કહેવા લાગ્યા કે, “જો અમે જીતી જઈએ તો અમને કંઈક ઈનામ પણ મળશે ? ”

قَالَ نَعَمۡ وَاِنَّكُمۡ اِذًا لَّمِنَ الۡمُقَرَّبِيۡنَ ‏‏۝٤٢

(૪૨) ફિરઔને કહ્યું, “હાં, (વધારે ખુશીથી) બલ્કે આવી સ્થિતિમાં તમે મારા ખાસ દરબારી બની જશો.”

قَالَ لَهُمۡ مُّوۡسٰۤى اَلۡقُوۡا مَاۤ اَنۡتُمۡ مُّلۡقُوۡنَ‏ ۝٤٣

(૪૩) મૂસાએ જાદૂગરોને કહ્યું, “જે કંઈ તમારે નાખવું હોય તે નાખી દો.”

فَاَلۡقَوۡا حِبَالَهُمۡ وَعِصِيَّهُمۡ وَقَالُوۡا بِعِزَّةِ فِرۡعَوۡنَ اِنَّا لَـنَحۡنُ الۡغٰلِبُوۡنَ‏ ‏‏۝٤٤

(૪૪)  તેમણે પોતાના દોરડા અને લાઠીઓ નાખી દીધા અને કહેવા લાગ્યા, “ફિરઔનની ઈજ્જતની ક્સમ ! અમે જરૂર વિજયી રહીશું.”

فَاَ لۡقٰى مُوۡسٰى عَصَاهُ فَاِذَا هِىَ تَلۡقَفُ مَا يَاۡفِكُوۡنَ​ ۖ ​ۚ‏ ‏‏۝٤٥

(૪૫)  હવે મૂસાએ પણ પોતાની લાઠી નાખી દીધી, જેણે તે જ ક્ષણે તેમના જૂઠા બનાવેલા તમાશાને ગળવાનું શરૂ કરી દીધું.

فَاُلۡقِىَ السَّحَرَةُ سٰجِدِيۡنَۙ‏ ‏‏۝٤٦

(૪૬) આ જોતા જ જાદૂગરો સિજદામાં પડી ગયા.

قَالُوۡۤا اٰمَنَّا بِرَبِّ الۡعٰلَمِيۡنَۙ‏ ‏‏۝٤٧

(૪૭) અને તેમણે સ્પષ્ટ રીતે કહી દીધુ કે, “અમે તો તમામ લોકોના રબ પર ઈમાન લઈ આવ્યા.

رَبِّ مُوۡسٰى وَهٰرُوۡنَ‏ ‏‏۝٤٨

(૪૮) એટલે કે મૂસા અને હારૂનના રબ પર.”

قَالُوۡا لَا ضَيۡرَ​  ؗ اِنَّاۤ اِلٰى رَبِّنَا مُنۡقَلِبُوۡنَ​ۚ‏ ‏‏۝٥٠

(૫૦) તેમણે કહ્યું કે, “કોઈ વાંધો નહિ, અમે તો અમારા રબ તરફ પાછા ફરનારા છીએ.”

اِنَّا نَطۡمَعُ اَنۡ يَّغۡفِرَ لَـنَا رَبُّنَا خَطٰيٰـنَاۤ اَنۡ كُنَّاۤ اَوَّلَ الۡمُؤۡمِنِيۡنَؕ‏ ‏‏۝٥١ع

(૫૧) અમે સૌ પ્રથમ ઈમાન લાવનારા બન્યા એના આધારે અમને આશા છે કે અમારો રબ અમારા તમામ ગુનાહોને માફ કરી દેશે. (ع-૩)