Embedded Files
بِسۡمِ اللهِ الرَّحۡمٰنِ الرَّحِيۡمِ
بِسۡمِ اللهِ الرَّحۡمٰنِ الرَّحِيۡمِ
અલ્લાહના નામથી શરૂ કરુ છું જે અત્યંત કૃપાળુ અને દયાળુ છે.
طٰسٓ {قف} تِلۡكَ اٰيٰتُ الۡقُرۡاٰنِ وَكِتَابٍ مُّبِيۡنٍۙ ١
طٰسٓ {قف} تِلۡكَ اٰيٰتُ الۡقُرۡاٰنِ وَكِتَابٍ مُّبِيۡنٍۙ ١
(૧) તા-સીન ! આ આયતો છે કુરઆનની (એટલે કે સ્પષ્ટ) અને રોશન કિતાબની.
هُدًى وَّبُشۡرٰى لِلۡمُؤۡمِنِيۡنَۙ ٢
هُدًى وَّبُشۡرٰى لِلۡمُؤۡمِنِيۡنَۙ ٢
(૨) માર્ગદર્શન અને ખુશખબર તે ઈમાનવાળાઓ માટે.
الَّذِيۡنَ يُقِيۡمُوۡنَ الصَّلٰوةَ وَيُؤۡتُوۡنَ الزَّكٰوةَ وَ هُمۡ بِالۡاٰخِرَةِ هُمۡ يُوۡقِنُوۡنَ ٣
الَّذِيۡنَ يُقِيۡمُوۡنَ الصَّلٰوةَ وَيُؤۡتُوۡنَ الزَّكٰوةَ وَ هُمۡ بِالۡاٰخِرَةِ هُمۡ يُوۡقِنُوۡنَ ٣
(૩) જેઓ નમાઝ કાયમ (સ્થાપિત) કરે છે અને ઝકાત આપે છે અને આખિરત પર ઈમાન ધરાવે છે.
اِنَّ الَّذِيۡنَ لَا يُؤۡمِنُوۡنَ بِالۡاٰخِرَةِ زَيَّـنَّا لَهُمۡ اَعۡمَالَهُمۡ فَهُمۡ يَعۡمَهُوۡنَؕ ٤
اِنَّ الَّذِيۡنَ لَا يُؤۡمِنُوۡنَ بِالۡاٰخِرَةِ زَيَّـنَّا لَهُمۡ اَعۡمَالَهُمۡ فَهُمۡ يَعۡمَهُوۡنَؕ ٤
(૪) જે લોકો આખિરત પર ઈમાન નથી લાવતા, અમે તેમના માટે તેમના કૃત્યોને સુશોભિત કરી દેખાડ્યા છે આથી તેઓ ભટકતા ફરે છે.
اُولٰٓٮِٕكَ الَّذِيۡنَ لَهُمۡ سُوۡٓءُ الۡعَذَابِ وَهُمۡ فِى الۡاٰخِرَةِ هُمُ الۡاَخۡسَرُوۡنَ ٥
اُولٰٓٮِٕكَ الَّذِيۡنَ لَهُمۡ سُوۡٓءُ الۡعَذَابِ وَهُمۡ فِى الۡاٰخِرَةِ هُمُ الۡاَخۡسَرُوۡنَ ٥
(૫) આ તે લોકો છે જેમના માટે ખરાબ સજા છે અને આખિરતમાં પણ તેઓ સૌથી વધુ નુકસાનમાં રહેનારા છે.
وَاِنَّكَ لَـتُلَـقَّى الۡقُرۡاٰنَ مِنۡ لَّدُنۡ حَكِيۡمٍ عَلِيۡمٍ ٦
وَاِنَّكَ لَـتُلَـقَّى الۡقُرۡاٰنَ مِنۡ لَّدُنۡ حَكِيۡمٍ عَلِيۡمٍ ٦
(૬) અને બેશક અલ્લાહ હિકમતવાળા અને જાણવાવાળાના તરફથી તમને કુરઆન શિખવવામાં આવી રહ્યું છે.
اِذۡ قَالَ مُوۡسٰى لِاَهۡلِهٖۤ اِنِّىۡۤ اٰنَسۡتُ نَارًاؕ سَاٰتِيۡكُمۡ مِّنۡهَا بِخَبَرٍ اَوۡ اٰتِيۡكُمۡ بِشِهَابٍ قَبَسٍ لَّعَلَّكُمۡ تَصۡطَلُوۡنَ ٧
اِذۡ قَالَ مُوۡسٰى لِاَهۡلِهٖۤ اِنِّىۡۤ اٰنَسۡتُ نَارًاؕ سَاٰتِيۡكُمۡ مِّنۡهَا بِخَبَرٍ اَوۡ اٰتِيۡكُمۡ بِشِهَابٍ قَبَسٍ لَّعَلَّكُمۡ تَصۡطَلُوۡنَ ٧
(૭) (યાદ હશે) જ્યારે કે મૂસાએ પોતાના પરિવારવાળાઓને કહ્યું કે, “મેં આગ જોઈ છે, હું હમણાં ત્યાંથી કોઈ ખબર લઈને અથવા આગનો કોઈ સળગતો અંગારો લઈને તમારા પાસે આવું છું જેથી તમે તાપણી કરી શકો.”[1]
[1] આ તે સમયની ઘટના છે જયારે આદરણીય હઝરત મૂસા મદયનથી પોતાની પત્નીને સાથે લઈને પાછા ફરી રહ્યા હતા. રાત્રિના અંધકારમાં રસ્તાની જાણકારી નહતી અને ઠંડીથી રક્ષણ મેળવવા માટે આગની જરૂરિયાત હતી.
فَلَمَّا جَآءَهَا نُوۡدِىَ اَنۡۢ بُوۡرِكَ مَنۡ فِى النَّارِ وَ مَنۡ حَوۡلَهَا ؕ وَسُبۡحٰنَ اللّٰهِ رَبِّ الۡعٰلَمِيۡنَ ٨
فَلَمَّا جَآءَهَا نُوۡدِىَ اَنۡۢ بُوۡرِكَ مَنۡ فِى النَّارِ وَ مَنۡ حَوۡلَهَا ؕ وَسُبۡحٰنَ اللّٰهِ رَبِّ الۡعٰلَمِيۡنَ ٨
(૮) જ્યારે ત્યાં પહોંચ્યા તો અવાજ આપવામાં આવી કે મુબારક છે તે જે આ આગમાં છે અને મુબારક છે તે જે આના આસપાસ છે, અને પવિત્ર છે અલ્લાહ જે સમગ્ર સૃષ્ટિનો રબ છે.[1]
[1] અહીં અલ્લાહની શ્રેષ્ઠતા (મહાનતા) અને પવિત્રતાનો અર્થ એ છે કે અહીં આકાશવાણીથી એવું ન સમજી લેવાય કે આ આગ કે વૃક્ષોમાં અલ્લાહે પ્રવેશ કરેલો છે, જેમ કે ઘણાં મૂર્તિપુજકો સમજે છે. આ સત્યને જાહેર કરવાની એક રીત છે જેમાં નબૂવ્વતની શરૂઆતમાં નબીઓને સામાન્ય રીતે સુશોભિત કરવામાં આવતા હતા. ક્યારેક ફરિશ્તાઓ દારા અને ક્યારેક અલ્લાહ પોતે પોતાની તજલ્લી (પ્રકાશ) અને વાણી દારા, જેવું કે મુસાની સાથે થયુ હતું.
يٰمُوۡسٰۤى اِنَّـهٗۤ اَنَا اللّٰهُ الۡعَزِيۡزُ الۡحَكِيۡمُۙ ٩
يٰمُوۡسٰۤى اِنَّـهٗۤ اَنَا اللّٰهُ الۡعَزِيۡزُ الۡحَكِيۡمُۙ ٩
(૯) મૂસા (સાંભળ!) વાત એ છે કે હું જ અલ્લાહ છું જબરજસ્ત અને હિકમતવાળો.
وَاَ لۡقِ عَصَاكَ ؕ فَلَمَّا رَاٰهَا تَهۡتَزُّ كَاَنَّهَا جَآنٌّ وَّلّٰى مُدۡبِرًا وَّلَمۡ يُعَقِّبۡ ؕ يٰمُوۡسٰى لَا تَخَفۡ {قف} اِنِّىۡ لَا يَخَافُ لَدَىَّ الۡمُرۡسَلُوۡنَ ۖق ١٠
وَاَ لۡقِ عَصَاكَ ؕ فَلَمَّا رَاٰهَا تَهۡتَزُّ كَاَنَّهَا جَآنٌّ وَّلّٰى مُدۡبِرًا وَّلَمۡ يُعَقِّبۡ ؕ يٰمُوۡسٰى لَا تَخَفۡ {قف} اِنِّىۡ لَا يَخَافُ لَدَىَّ الۡمُرۡسَلُوۡنَ ۖق ١٠
(૧૦) અને તું પોતાની લાઠી નાખી દે, (મૂસાએ) જયારે તેને જોયું તો લાઠી સાપની જેમ સળવળી રહી છે તો પીઠ ફેરવીને ભાગ્યો અને પાછા ફરીને જોયું પણ નહિ, હે મૂસા! ડરો નહિ,[1] મારા પાસે રસૂલો ડરતા નથી.
[1] આનાથી જાણ થઈ કે પયગંબરને છૂપી વાતોનું જ્ઞાન હોતુ નથી, નહિતર મૂસા પોતાની લાકડીથી ડરતા નહિ. બીજી વાત એ કે પયગંબરને પણ પ્રાકૃતિક ડર હોઈ શકે છે કારણ કે તે પણ એક મનુષ્ય જ હોય છે.
اِلَّا مَنۡ ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسۡنًۢا بَعۡدَ سُوۡٓءٍ فَاِنِّىۡ غَفُوۡرٌ رَّحِيۡمٌ ١١
اِلَّا مَنۡ ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسۡنًۢا بَعۡدَ سُوۡٓءٍ فَاِنِّىۡ غَفُوۡرٌ رَّحِيۡمٌ ١١
(૧૧) પરંતુ જે કોઈ જુલમ કરે, પછી તેના બદલામાં નેકી કરે તે બૂરાઈના પાછળ, તો હું પણ માફ કરવાવાળો દયાળું છું.
وَاَدۡخِلۡ يَدَكَ فِىۡ جَيۡبِكَ تَخۡرُجۡ بَيۡضَآءَ مِنۡ غَيۡرِ سُوۡٓءٍ فِىۡ تِسۡعِ اٰيٰتٍ اِلٰى فِرۡعَوۡنَ وَقَوۡمِهٖؕ اِنَّهُمۡ كَانُوۡا قَوۡمًا فٰسِقِيۡنَ ١٢
وَاَدۡخِلۡ يَدَكَ فِىۡ جَيۡبِكَ تَخۡرُجۡ بَيۡضَآءَ مِنۡ غَيۡرِ سُوۡٓءٍ فِىۡ تِسۡعِ اٰيٰتٍ اِلٰى فِرۡعَوۡنَ وَقَوۡمِهٖؕ اِنَّهُمۡ كَانُوۡا قَوۡمًا فٰسِقِيۡنَ ١٢
(૧૨) અને પોતાનો હાથ પોતાની બગલમાં નાખ તે કોઈ રોગ વગર સફેદ (અને ચળકતો) થઈને નીકળશે. (તું) નવ નિશાનીઓ લઈને ફિરઔન અને તેના પેરોકારો પાસે (જા) બેશક તે ફાસિકોનું જૂથ છે.
فَلَمَّا جَآءَتۡهُمۡ اٰيٰتُنَا مُبۡصِرَةً قَالُوۡا هٰذَا سِحۡرٌ مُّبِيۡنٌۚ ١٣
فَلَمَّا جَآءَتۡهُمۡ اٰيٰتُنَا مُبۡصِرَةً قَالُوۡا هٰذَا سِحۡرٌ مُّبِيۡنٌۚ ١٣
(૧૩) છેવટે જ્યારે તેમના પાસે આંખો ખોલી નાખવાવાળા અમારા ચમત્કારો પહોંચ્યા તો તેમણે કહ્યું કે, “આ તો સ્પષ્ટ જાદૂ છે.”
وَجَحَدُوۡا بِهَا وَاسۡتَيۡقَنَـتۡهَاۤ اَنۡفُسُهُمۡ ظُلۡمًا وَّعُلُوًّا ؕ فَانْظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَاقِبَةُ الۡمُفۡسِدِيۡنَ ١٤ع
وَجَحَدُوۡا بِهَا وَاسۡتَيۡقَنَـتۡهَاۤ اَنۡفُسُهُمۡ ظُلۡمًا وَّعُلُوًّا ؕ فَانْظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَاقِبَةُ الۡمُفۡسِدِيۡنَ ١٤ع
(૧૪) અને તેઓએ ફક્ત જુલમ અને ઘમંડના કારણે ઈન્કાર કરી દીધો, જો કે તેમના દિલ યકીન કરી ચૂક્યા હતા, છેવટે જોઈ લો તે ફસાદીઓનો શું અંજામ થયો ? (ع-૧)
Page updated
Google Sites
Report abuse