(૨૪) શું તમને ઈબ્રાહીમ (અ.સ.) ના સન્માનિત મહેમાનોની ખબર પહોંચી છે ?
(૨૫) જ્યારે તેઓ તેમને ત્યાં આવ્યા, ત્યારે સલામ કરી, (ઈબ્રાહીમે) સલામનો જવાબ આપ્યો (અને કહ્યું) આ તો અજાણ્યા લોકો છે.
(૨૬) પછી (ચૂપચાપ ઝડપથી) પોતાના ઘરવાળાઓ પાસે ગયા અને એક મોટા વાછરડાનો (ગોશ્ત) લાવ્યા.
(૨૭) અને તેને તેમના આગળ મૂક્યો અને કહ્યું તમે ખાતા કેમ નથી ?
(૨૮) પછી મનમાં ને મનમાં એમનાથી ડરી ગયા.[1] તેઓ બોલ્યા કે તમે ડરશો નહીં[2] અને તેમણે (હઝરત) ઈબ્રાહીમ (અ.સ.) ને ઈલ્મવાળો પુત્ર થવાની ખુશખબર આપી.
(૨૯) તો એમની પત્નીએ આશ્ચર્યથી[1] પોતાના મોઢા પર હાથ મારીને કહ્યું કે, “હું તો ઘરડી છું સાથે વાંઝણી પણ.”
(૩૦) તેમણે કહ્યું કે, “તમારા રબે આ રીતે જ કહ્યું છે”, બેશક તે હિકમતવાળો અને સઘળુ જાણનાર છે.[1]
(૩૧) (ઈબ્રાહીમ (અ.સ.) એ) કહ્યું, “અલ્લાહે મોકલેલા (ફરિશ્તાઓ) તમારો ઉદ્દેશ શું છે ?
(૩૨) તેમણે જવાબ આપ્યો કે, “અમે ગુનેહગાર લોકો તરફ મોકલવામાં આવ્યા છીએ.”[1]
(૩૩) જેથી અમે તેમના ઉપર માટીની કાંકરીઓનો વરસાદ કરીએ.
(૩૪) જે તમારા રબ તરફથી નામાંકિત થઈ ચૂકી છે તે હદ વટાવી જનારાઓના માટે.
(૩૫) તો જેટલા ઈમાનવાળાઓ ત્યાં હતા અમે તેમને કાઢી લીધા.
(૩૬) ને અમે ત્યાં મુસલમાનોનું ફક્ત એક જ ઘર જોયું.[1]
(૩૭) અને ત્યાં અમે તેમના માટે જેઓ દુખઃદાયી અઝાબનો ડર રાખે છે, એક નિશાની મૂકી છે.
(૩૮) અને મૂસા (અ.સ.) ના કિસ્સામાં (પણ અમારા તરફથી ચેતવણી છે) જ્યારે કે અમે તેમને ફિરઔનની પાસે એક સ્પષ્ટ નિશાની સાથે મોકલ્યા.
(૩૯) તો તેણે પોતાની સત્તાના કારણે મોઢુ કેરવી લીધું[1] અને કહેવા લાગ્યો કે, “આ જાદૂગર છે અને દીવાનો છે.”
(૪૦) છેવટે અમે તેને અને તેના લશ્કરને અમારી યાતનામાં પકડી લીધા અને સમુદ્રમાં ફેંકી દીધા. તે હતો જ નિંદાને પાત્ર.
(૪૧) એવી જ રીતે આદવાળાઓમાં પણ (અમારા તરફથી ચેતાવણી છે) જ્યારે કે અમે તેમના ઉપર લાભ વિનાના પવનોની આંધી મોકલી.[1]
(૪૨) તે (આંધી) જે જે વસ્તુઓ પર પહોંચતી હતી તેને સડેલા હાડકાની જેમ ચૂરેચૂરા કરી દેતી હતી.[1]
(૪૩) તથા સમૂદના કિસ્સામાં પણ નસીહત છે કે જયારે તેમને કહેવામાં આવ્યું કે અમુક સમય સુધી તમે ફાયદો ઉઠાવી લો.[1]
(૪૪) પરંતુ તેમણે પોતાના રબના હુકમની નાફરમાની કરી, જેના પર તેમના જોત-જોતામાં ભયંકર ગર્જનાએ બરબાદ કરી દીધા.
(૪૫) પછી તેઓ ન ઊભા થઈ શક્યા અને ન બદલો લઈ શક્યા.
(૪૬) અને નૂહ (અ.સ.) ની કોમની પણ આનાથી પહેલા (આવી જ હાલત થઈ ગઈ હતી) તેઓ પણ બહુ જ નાફરમાન (અવજ્ઞાકારી) લોકો હતા. (ع-૨)