Surah Al-Isra

وَ قَضٰى رَبُّكَ اَلَّا تَعْبُدُوْۤا اِلَّاۤ اِیَّاهُ وَ بِالْوَالِدَیْنِ اِحْسَانًا ؕ اِمَّا یَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ اَحَدُهُمَاۤ اَوْ كِلٰهُمَا فَلَا تَقُلْ لَّهُمَاۤ اُفٍّ وَّ لَا تَنْهَرْهُمَا وَ قُلْ لَّهُمَا قَوْلًا كَرِیْمًا (23)

(૨૩) અને તમારો રબ સ્પષ્ટ હુકમ આપી ચૂક્યો છે કે તમે તેના સિવાય કોઈ બીજાની બંદગી ન કરો અને માતા-પિતા સાથે સદવર્તન કરો, જો તમારી હાજરીમાં તેમનામાંથી કોઈ એક અથવા બંને વૃધ્ધાવસ્થામાં પહોંચી જાય તો તેમને “ઉફ' સુધ્ધાં ન કહો, તેમને ધૃત્કારશો નહિ બલ્કે તેમના સાથે આદરપૂર્વક વાત કરો.”

وَ اخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَ قُلْ رَّبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّیٰنِیْ صَغِیْرًاؕ (24)

(૨૪) અને નરમાશ તથા મોહબ્બત સાથે તેમના સામે નમીને હાથ ફેલાવીને રાખો અને દુઆ કર્યા કરો, “હે મારા રબ ! આમના ઉપર એવી જ રીતે દયા કર જેવી રીતે તેમણે મારા બચપનમાં મારા પાલન પોષણમાં કરી છે.”

رَبُّكُمْ اَعْلَمُ بِمَا فِیْ نُفُوْسِكُمْ ؕ اِنْ تَكُوْنُوْا صٰلِحِیْنَ فَاِنَّهٗ كَانَ لِلْاَوَّابِیْنَ غَفُوْرًا (25)

(૨૫) જે કંઈ તમારા દિલોમાં છે તેને તમારો રબ સારી રીતે જાણે છે, જો તમે નેક બનીને રહો તો તે તૌબા કરનારાઓને માફ કરનાર છે.

وَ اٰتِ ذَا الْقُرْبٰى حَقَّهٗ وَ الْمِسْكِیْنَ وَ ابْنَ السَّبِیْلِ وَ لَا تُبَذِّرْ تَبْذِیْرًا (26)

(૨૬) અને રિશ્તેદારો, ગરીબો અને મુસાફરોનો હક આપતા રહો અને ફુઝૂલ (બિનજરૂરી) ખર્ચથી બચો.

اِنَّ الْمُبَذِّرِیْنَ كَانُوْۤا اِخْوَانَ الشَّیٰطِیْنِ ؕ وَ كَانَ الشَّیْطٰنُ لِرَبِّهٖ كَفُوْرًا (27)

(૨૭) ફુઝૂલ ખર્ચ કરનારાઓ શેતાનના ભાઈ છે અને શેતાન પોતાના રબનો ઘણો નાશુક્રો(અપકારી) છે.

وَ اِمَّا تُعْرِضَنَّ عَنْهُمُ ابْتِغَآءَ رَحْمَةٍ مِّنْ رَّبِّكَ تَرْجُوْهَا فَقُلْ لَّهُمْ قَوْلًا مَّیْسُوْرًا (28)

(૨૮) અને જો તમારે તેમનાથી મોઢું ફેરવી લેવું પડે, એ કારણે કે હજુ તમે પોતાના રબની તે કૃપાની શોધમાં છો જેની તમે ઉમ્મીદ રાખો છો, તો પણ તમને જોઈએ કે સારી રીતે અને નરમીથી તેમને સમજાવી દો.

وَ لَا تَجْعَلْ یَدَكَ مَغْلُوْلَةً اِلٰى عُنُقِكَ وَ لَا تَبْسُطْهَا كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُوْمًا مَّحْسُوْرًا (29)

(૨૯) અને પોતાના હાથ પોતાની ગરદનથી બાંધેલા ન રાખો, અને ન તેને પૂરી રીતે ખોલી નાખો કે પછી ધિક્કારેલા અને પછતાયેલા બેસી જાવ.

اِنَّ رَبَّكَ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَّشَآءُ وَ یَقْدِرُ ؕ اِنَّهٗ كَانَ بِعِبَادِهٖ خَبِیْرًۢا بَصِیْرًا ۧ (30)

(૩૦) બેશક તમારો રબ જેના માટે ચાહે રોજી વિશાળ કરી દે છે અને જેના માટે ચાહે તંગ કરી દે છે, બેશક તે પોતાના બંદાઓથી બાખબર છે અને સારી રીતે જોઈ રહ્યો છે. (ع-૩)