Surah Al-Mu'minun

قُل رَّبِّ اِمَّا تُرِيَنِّىۡ مَا يُوۡعَدُوۡنَۙ‏ ‏‏۝٩٣

(૯૩) તમે દુઆ કરો કે, “હે મારા રબ! જો તું મને તે દેખાડે જેનો વાયદો એમને આપવામાં આવી રહ્યો છે.

رَبِّ فَلَا تَجۡعَلۡنِىۡ فِى الۡقَوۡمِ الظّٰلِمِيۡنَ ‏‏۝٩٤

(૯૪) તો હે મારા રબ! તું મને આ જાલિમોના જૂથમાં સામેલ ન કરજે.”

وَاِنَّا عَلٰٓى اَنۡ نُّرِيَكَ مَا نَعِدُهُمۡ لَقٰدِرُوۡنَ‏‏ ‏‏۝٩٥

(૯૫) અને જે કંઈ વાયદા આમને આપી રાખ્યા છે બધા તમને દેખાડી દેવાની તાકાત ધરાવીએ છીએ.

اِدۡفَعۡ بِالَّتِىۡ هِىَ اَحۡسَنُ السَّيِّئَةَ​ ؕ نَحۡنُ اَعۡلَمُ بِمَا يَصِفُوۡنَ‏ ‏‏۝٩٦

(૯૬) બૂરાઈને એવી પદ્ધતિથી દૂર કરો જે પુરી રીતે ભલાઈવાળી હોય, જે કંઈ આ લોકો વર્ણન કરે છે તેને. અમે સારી રીતે જાણીએ છીએ.

وَقُلْ رَّبِّ اَعُوۡذُ بِكَ مِنۡ هَمَزٰتِ الشَّيٰطِيۡنِۙ‏‏ ‏‏۝٩٧

(૯૭) અને દુઆ કરો કે, “હે મારા રબ! હું શેતાનોના વસવસાથી તારી પનાહ માંગુ છું.

وَاَعُوۡذُ بِكَ رَبِّ اَنۡ يَّحۡضُرُوۡنِ ‏‏۝٩٨

(૯૮) અને હે મારા રબ ! હું આનાથી પણ તારી પનાહ માગું છું કે તે મારી નજીક આવે.”

حَتّٰٓى اِذَا جَآءَ اَحَدَهُمُ الۡمَوۡتُ قَالَ رَبِّ ارۡجِعُوۡنِۙ‏ ‏‏۝٩٩

(૯૯) ત્યાં સુધી કે જ્યારે તેમનામાંથી કોઈનું મૃત્યુ આવવા લાગે છે ત્યારે કહે છે કે, “હે મારા રબ! મને પાછો મોકલી દે.

فَاِذَا نُفِخَ فِى الصُّوۡرِ فَلَاۤ اَنۡسَابَ بَيۡنَهُمۡ يَوۡمَٮِٕذٍ وَّلَا يَتَسَآءَلُوۡنَ‏‏‏ ‏‏۝١٠١

(૧૦૧) તો જ્યારે રણશિંગુ ફૂંકી દેવામાં આવશે તે દિવસે ન તો પરસ્પરના સંબંધો રહેશે, ન પરસ્પરની પૂછતાછ.

فَمَنۡ ثَقُلَتۡ مَوَازِيۡنُهٗ فَاُولٰٓٮِٕكَ هُمُ الۡمُفۡلِحُوۡنَ‏ ‏‏۝١٠٢

(૧૦૨) તો જેમના ત્રાજવાના પલ્લાં ભારે થઈ ગયા તેઓ જ સફળતા પ્રાપ્ત કરનારા લોકો છે.

وَمَنۡ خَفَّتۡ مَوَازِيۡنُهٗ فَاُولٰٓٮِٕكَ الَّذِيۡنَ خَسِرُوۡۤا اَنۡفُسَهُمۡ فِىۡ جَهَـنَّمَ خٰلِدُوۡنَ​ ۚ‏‏ ‏‏۝١٠٣

(૧૦૩) અને ત્રાજવાના પલ્લાં હલકા રહી ગયા, આ છે તે લોકો જેમણે પોતાનું નુક્સાન જાતે કરી લીધુ, જેઓ હંમેશાના માટે જહન્નમમાં ચાલ્યા જશે.

اَلَمۡ تَكُنۡ اٰيٰتِىۡ تُتۡلٰى عَلَيۡكُمۡ فَكُنۡتُمۡ بِهَا تُكَذِّبُوۡنَ‏‏‏‏ ‏‏۝١٠٥

(૧૦૫) શું મારી આયતો તમારા સામે પઢવામાં આવતી ન હતી ? પછી પણ તમે તેને ખોટી ઠેરવતા હતા

قَالُوۡا رَبَّنَا غَلَبَتۡ عَلَيۡنَا شِقۡوَتُنَا وَكُنَّا قَوۡمًا ضَآلِّيۡنَ ‏‏۝١٠٦

(૧૦૬) તેઓ કહેશે કે, “હે અમારા રબ! અમારી બદનસીબી અમારા ઉપર છવાઈ ગઈ હકીકતમાં અમે જ ભટકેલા હતા.

رَبَّنَاۤ اَخۡرِجۡنَا مِنۡهَا فَاِنۡ عُدۡنَا فَاِنَّا ظٰلِمُوۡنَ‏ ‏‏۝١٠٧

(૧૦૭) હે અમારા રબ! અમને અહીંથી કાઢ, જો હવે અમે આવું કરીએ તો બેશક અમે જાલિમ હોઈશું.”

قَالَ اخۡسَـُٔـوۡا فِيۡهَا وَلَا تُكَلِّمُوۡنِ‏ ‏‏۝١٠٨

(૧૦૮) (અલ્લાહ તઆલા) ફરમાવશે, “ફિટકાર છે તમારા ઉપર અને આમાં જ પડ્યા રહો અને મારાથી વાત ન કરો."

اِنَّهٗ كَانَ فَرِيۡقٌ مِّنۡ عِبَادِىۡ يَقُوۡلُوۡنَ رَبَّنَاۤ اٰمَنَّا فَاغۡفِرۡ لَـنَا وَارۡحَمۡنَا وَاَنۡتَ خَيۡرُ الرّٰحِمِيۡنَ​​ۖ​ۚ‏ ‏‏۝١٠٩

(૧૦૯) મારા બંદાઓનું એક જૂથ હતુ જે લગાતાર એ જ કહેતું રહ્યું કે, “હે અમારા રબ ! અમે ઈમાન લાવી ચૂક્યા, તું અમને માફ કરી દે અને અમારા ઉપર દયા કર, તું તમામ દયા કરનારાઓમાંથી સૌથી વધારે દયાળુ છે.

فَاتَّخَذۡتُمُوۡهُمۡ سِخۡرِيًّا حَتّٰٓى اَنۡسَوۡكُمۡ ذِكۡرِىۡ وَكُنۡتُمۡ مِّنۡهُمۡ تَضۡحَكُوۡنَ‏‏ ‏‏۝١١٠

(૧૧૦) (પરંતુ) તમે તેમનો મજાક જ ઉડાવતા રહ્યા ત્યાં સુધી કે (તેમના પાછળ) તમે મારી યાદ ભૂલાવી બેઠા અને તમે તેમના ઉપર હસતા રહ્યા.

اِنِّىۡ جَزَيۡتُهُمُ الۡيَوۡمَ بِمَا صَبَرُوۡۤا ۙ اَنَّهُمۡ هُمُ الۡفَآٮِٕزُوۡنَ ‏‏۝١١١

(૧૧૧) મેં આજે તેમના સબ્ર (અને તકવા) નો બદલો આપી દીધો છે, કે તેઓ પોતાના આશયને પહોંચી ચૂક્યા છે.

قٰلَ كَمۡ لَبِثۡتُمۡ فِى الۡاَرۡضِ عَدَدَ سِنِيۡنَ‏ ‏‏۝١١٢

(૧૧૨) (અલ્લાહ તઆલા) પૂછશે કે, “તમે ધરતી પર વર્ષોની ગણતરીથી કેટલા દિવસ રહ્યા ?"

قٰلَ اِنۡ لَّبِثۡـتُمۡ اِلَّا قَلِيۡلًا لَّوۡ اَنَّكُمۡ كُنۡتُمۡ تَعۡلَمُوۡنَ‏ ‏‏۝١١٤

(૧૧૪) અલ્લાહ (તઆલા) ફરમાવશે, “હકીકત એ છે કે તમે ત્યાં ઘણું ઓછું રહ્યા છો. કાશ ! આને તમે પહેલાથી જ જાણી લેતા.

اَفَحَسِبۡتُمۡ اَنَّمَا خَلَقۡنٰكُمۡ عَبَثًا وَّاَنَّكُمۡ اِلَيۡنَا لَا تُرۡجَعُوۡنَ‏ ‏‏۝١١٥

(૧૧૫) શું તમે એમ સમજી બેઠા કે અમે તમને બેકાર પેદા કર્યા છે અને એ કે તમારે અમારા તરફ પાછા ફરવાનું જ નથી?”

فَتَعٰلَى اللّٰهُ الۡمَلِكُ الۡحَـقُّ​ ۚ لَاۤ اِلٰهَ اِلَّا هُوَ​ۚ رَبُّ الۡعَرۡشِ الۡـكَرِيۡمِ‏‏ ‏‏۝١١٦

(૧૧૬) અલ્લાહ (તઆલા) સાચો બાદશાહ છે, તે ઉચ્ચતર છે, તેના સિવાય કોઈ મા'બૂદ નથી, તે જ બાઈજ્જત અર્શનો રબ છે.

وَقُلْ رَّبِّ اغۡفِرۡ وَارۡحَمۡ وَاَنۡتَ خَيۡرُ الرّٰحِمِيۡنَ‏ ‏‏۝١١٨ع

(૧૧૮) અને કહો કે, “હે મારા રબ! તું માફ કર અને દયા કર અને તું તમામ દયા કરનારાઓમાં સૌથી વધારે દયાળુ છે.” (ع-૬)