Embedded Files
وَاضۡرِبۡ لَهُمۡ مَّثَلًا رَّجُلَيۡنِ جَعَلۡنَا لِاَحَدِهِمَا جَنَّتَيۡنِ مِنۡ اَعۡنَابٍ وَّحَفَفۡنٰهُمَا بِنَخۡلٍ وَّجَعَلۡنَا بَيۡنَهُمَا زَرۡعًا ؕ ٣٢
وَاضۡرِبۡ لَهُمۡ مَّثَلًا رَّجُلَيۡنِ جَعَلۡنَا لِاَحَدِهِمَا جَنَّتَيۡنِ مِنۡ اَعۡنَابٍ وَّحَفَفۡنٰهُمَا بِنَخۡلٍ وَّجَعَلۡنَا بَيۡنَهُمَا زَرۡعًا ؕ ٣٢
(૩૨) અને તેમને તે બે વ્યક્તિઓનું ઉદાહરણ પણ સંભળાવી દો, જેમાંથી એકને અમે દ્રાક્ષના બે બાગ આપી રાખ્યા હતા જેને ખજૂરોના વૃક્ષોથી ઘેરી રાખ્યા હતા,[1] અને વચ્ચે ખેતી પેદા કરી રાખી હતી.
[1] જેવી રીતે ચાર દિવાલોથી સુરક્ષા કરવામાં આવે છે તેવી રીતે બાગની ચારેય તરફ ખજૂરના વૃક્ષ હતા જે વાડા અને ચાર દિવાલોનું કામ આપતા હતા.
كِلۡتَا الۡجَـنَّتَيۡنِ اٰتَتۡ اُكُلَهَا وَلَمۡ تَظۡلِمۡ مِّنۡهُ شَيۡــًٔـا ۙ وَّفَجَّرۡنَا خِلٰـلَهُمَا نَهَرًا ۙ ٣٣
كِلۡتَا الۡجَـنَّتَيۡنِ اٰتَتۡ اُكُلَهَا وَلَمۡ تَظۡلِمۡ مِّنۡهُ شَيۡــًٔـا ۙ وَّفَجَّرۡنَا خِلٰـلَهُمَا نَهَرًا ۙ ٣٣
(૩૩) બંને બાગ પોતાના ફળ ખૂબ લાવ્યા, અને તેમાં કોઈ કસર ન રાખી, અને અમે તે બાગોના વચ્ચે નહેર વહેવડાવી દીધી હતી.
وَكَانَ لَهٗ ثَمَرٌ ۚ فَقَالَ لِصَاحِبِهٖ وَهُوَ يُحَاوِرُهٗۤ اَنَا اَكۡثَرُ مِنۡكَ مَالًا وَّاَعَزُّ نَفَرًا ٣٤
وَكَانَ لَهٗ ثَمَرٌ ۚ فَقَالَ لِصَاحِبِهٖ وَهُوَ يُحَاوِرُهٗۤ اَنَا اَكۡثَرُ مِنۡكَ مَالًا وَّاَعَزُّ نَفَرًا ٣٤
(૩૪) અને (આ રીતે) તેના પાસે ફળ હતા, એક દિવસ તેણે વાત વાતમાં પોતાના સાથીને કહ્યું કે, “હું તારાથી વધારે ધનવાન છું અને જથ્થામાં પણ વધારે ઈજ્જત વાળો છું.”
وَدَخَلَ جَنَّتَهٗ وَهُوَ ظَالِمٌ لِّنَفۡسِهٖ ۚ قَالَ مَاۤ اَظُنُّ اَنۡ تَبِيۡدَ هٰذِهٖۤ اَبَدًا ۙ ٣٥
وَدَخَلَ جَنَّتَهٗ وَهُوَ ظَالِمٌ لِّنَفۡسِهٖ ۚ قَالَ مَاۤ اَظُنُّ اَنۡ تَبِيۡدَ هٰذِهٖۤ اَبَدًا ۙ ٣٥
(૩૫) અને તે પોતાના બાગમાં ગયો અને પોતાની જાત ઉપર જુલમ કરવાવાળો હતો, કહેવા લાગ્યો કે, “હું વિચાર નથી કરી શક્તો કે ગમે ત્યારે પણ આ બરબાદ થઈ જાય.
وَّمَاۤ اَظُنُّ السَّاعَةَ قَآٮِٕمَةً ۙ وَّلَٮِٕنۡ رُّدِدْتُّ اِلٰى رَبِّىۡ لَاَجِدَنَّ خَيۡرًا مِّنۡهَا مُنۡقَلَبًا ٣٦
وَّمَاۤ اَظُنُّ السَّاعَةَ قَآٮِٕمَةً ۙ وَّلَٮِٕنۡ رُّدِدْتُّ اِلٰى رَبِّىۡ لَاَجِدَنَّ خَيۡرًا مِّنۡهَا مُنۡقَلَبًا ٣٦
(૩૬) અને ન હું કયામતને સ્થાપિત થવામાં માનું છું અને જો માની પણ લઉં કે હું મારા રબ તરફ પાછો લઈ પણ જવામાં આવ્યો તો બેશક હું (તે પાછા ફરવાની જગ્યાને) આનાથી પણ વધારે સારી મેળવીશ.”
قَالَ لَهٗ صَاحِبُهٗ وَهُوَ يُحَاوِرُهٗۤ اَكَفَرۡتَ بِالَّذِىۡ خَلَقَكَ مِنۡ تُرَابٍ ثُمَّ مِنۡ نُّـطۡفَةٍ ثُمَّ سَوّٰٮكَ رَجُلًاؕ ٣٧
قَالَ لَهٗ صَاحِبُهٗ وَهُوَ يُحَاوِرُهٗۤ اَكَفَرۡتَ بِالَّذِىۡ خَلَقَكَ مِنۡ تُرَابٍ ثُمَّ مِنۡ نُّـطۡفَةٍ ثُمَّ سَوّٰٮكَ رَجُلًاؕ ٣٧
(૩૭) તેના સાથીએ તેના સાથે વાતો કરતાં કરતાં કહ્યું કે, “શું તું તે મા'બૂદને નથી માનતો જેણે તને માટીમાંથી પેદા કર્યો, પછી વિર્યથી, પછી તને સંપૂર્ણ મનુષ્ય બનાવી દીધો ? ”
لّٰـكِنَّا۟ هُوَ اللّٰهُ رَبِّىۡ وَلَاۤ اُشۡرِكُ بِرَبِّىۡۤ اَحَدًا ٣٨
لّٰـكِنَّا۟ هُوَ اللّٰهُ رَبِّىۡ وَلَاۤ اُشۡرِكُ بِرَبِّىۡۤ اَحَدًا ٣٨
(૩૮) પરંતુ હું (તો વિશ્વાસ રાખુ છું કે) તે જ મારો રબ છે હું પોતાના રબ સાથે કોઈને પણ ભાગીદાર નહિ બનાવું,
وَلَوۡلَاۤ اِذۡ دَخَلۡتَ جَنَّتَكَ قُلۡتَ مَا شَآءَ اللّٰهُ ۙ لَا قُوَّةَ اِلَّا بِاللّٰهِ ۚ اِنۡ تَرَنِ اَنَا اَقَلَّ مِنۡكَ مَالًا وَّوَلَدًا ۚ ٣٩
وَلَوۡلَاۤ اِذۡ دَخَلۡتَ جَنَّتَكَ قُلۡتَ مَا شَآءَ اللّٰهُ ۙ لَا قُوَّةَ اِلَّا بِاللّٰهِ ۚ اِنۡ تَرَنِ اَنَا اَقَلَّ مِنۡكَ مَالًا وَّوَلَدًا ۚ ٣٩
(૩૯) અને તેં પોતાના બાગમાં જતી વખતે કેમ ન કહ્યું કે, “અલ્લાહે જે ચાહ્યું હશે તે થશે, કોઈ તાકાત નથી પરંતુ અલ્લાહની મદદથી,[1] જો કે તું મને માલ અને સંતાનમાં ઓછો જોઈ રહ્યો છે.
[1] અલ્લાહના ઉપકારોનો આભાર વ્યક્ત કરવાનો તરીકો બતાવતા કહ્યું કે બાગમાં દાખલ થતી વખતે ગર્વ અને ઘમંડને જાહેર કરવાના બદલે આવું કહ્યું હોત (مَا شَاءَ اللهُ لا قُوَّةَ إِلا بِاللهِ) એટલે કે જે કંઈ થાય છે અલ્લાહની મરજીથી થાય છે, તે ચાહે તો તેને બાકી રાખે અને ચાહે તો વિનાશ કરી દે. એટલા માટે હદીસોમાં આવે છે કે જેને કોઈનો માલ, સંતાન અથવા હાલત સારી લાગે તો તેણે (مَا شَاءَ اللهُ لا قُوَّةَ إِلا بِاللهِ) પઢવું જોઈએ. (તફસીર ઈબ્ને કસીર, માખૂજ મુસનદ અબુ યાલા)
فَعَسٰى رَبِّىۡۤ اَنۡ يُّؤۡتِيَنِ خَيۡرًا مِّنۡ جَنَّتِكَ وَيُرۡسِلَ عَلَيۡهَا حُسۡبَانًا مِّنَ السَّمَآءِ فَتُصۡبِحَ صَعِيۡدًا زَلَـقًا ۙ ٤٠
فَعَسٰى رَبِّىۡۤ اَنۡ يُّؤۡتِيَنِ خَيۡرًا مِّنۡ جَنَّتِكَ وَيُرۡسِلَ عَلَيۡهَا حُسۡبَانًا مِّنَ السَّمَآءِ فَتُصۡبِحَ صَعِيۡدًا زَلَـقًا ۙ ٤٠
(૪૦) પરંતુ શક્ય છે કે મારો રબ મને તારા આ બાગથી પણ સારું પ્રદાન કરી દે અને તારા બાગ પર આકાશમાંથી મુસીબત મોક્લી દે તો આ સપાટ મેદાન બની જાય.
اَوۡ يُصۡبِحَ مَآؤُهَا غَوۡرًا فَلَنۡ تَسۡتَطِيۡعَ لَهٗ طَلَبًا ٤١
اَوۡ يُصۡبِحَ مَآؤُهَا غَوۡرًا فَلَنۡ تَسۡتَطِيۡعَ لَهٗ طَلَبًا ٤١
(૪૧) અથવા તેનું પાણી નીચે ઉતરી જાય અને તારા કાબૂમાં ન રહે કે તું તેને કાઢી લાવે.”[1]
[1] અથવા મધ્યમાં જે નહેર છે, જે બાગની લીલોતરી અને ઉપજનું કારણ છે તેના પાણીને અલ્લાહ તઆલા એટલી ઊંડાઈએ કરી દે કે પાણી કાઢવું જ અશક્ય થઈ જાય, અને જયાં પાણી વધારે ઊંડાઈએ જતુ રહે તો ત્યાં મોટી મોટી શક્તિશાળી મોટરો અને મશીનો પણ પાણી ઉપર ખેંચી લાવવામાં નિષ્ફળ રહે છે.
وَاُحِيۡطَ بِثَمَرِهٖ فَاَصۡبَحَ يُقَلِّبُ كَفَّيۡهِ عَلَىٰ مَاۤ اَنۡفَقَ فِيۡهَا وَهِىَ خَاوِيَةٌ عَلٰى عُرُوۡشِهَا وَيَقُوۡلُ يٰلَيۡتَنِىۡ لَمۡ اُشۡرِكۡ بِرَبِّىۡۤ اَحَدًا ٤٢
وَاُحِيۡطَ بِثَمَرِهٖ فَاَصۡبَحَ يُقَلِّبُ كَفَّيۡهِ عَلَىٰ مَاۤ اَنۡفَقَ فِيۡهَا وَهِىَ خَاوِيَةٌ عَلٰى عُرُوۡشِهَا وَيَقُوۡلُ يٰلَيۡتَنِىۡ لَمۡ اُشۡرِكۡ بِرَبِّىۡۤ اَحَدًا ٤٢
(૪૨) અને તેના (બધા) ફળ નાશ પામ્યા પછી તે પોતાના એ ખર્ચ ઉપર જે તેણે તેના ઉપર કર્યો હતો પોતાના હાથ મસળવા લાગ્યો અને તે બાગ માંડવાઓ સહિત ઊંધો પડેલ હતો અને (તે વ્યક્તિ) કહી રહ્યો હતો કે, “હાય! મેં પોતાના રબ સાથે કોઈને પણ ભાગીદાર બનાવ્યો ન હોત.”
وَلَمۡ تَكُنۡ لَّهٗ فِئَةٌ يَّـنۡصُرُوۡنَهٗ مِنۡ دُوۡنِ اللّٰهِ وَمَا كَانَ مُنۡتَصِرًا ؕ ٤٣
وَلَمۡ تَكُنۡ لَّهٗ فِئَةٌ يَّـنۡصُرُوۡنَهٗ مِنۡ دُوۡنِ اللّٰهِ وَمَا كَانَ مُنۡتَصِرًا ؕ ٤٣
(૪૩) તેના હકમાં કોઈ પણ જમાઅત ન ઊઠી કે અલ્લાહથી કોઈ તેનો બચાવ કરાવે અને ન તે પોતે બદલો લેવાવાળો બની શક્યો.
هُنَالِكَ الۡوَلَايَةُ لِلّٰهِ الۡحَـقِّؕ هُوَ خَيۡرٌ ثَوَابًا وَّخَيۡرٌ عُقۡبًا ٤٤ع
هُنَالِكَ الۡوَلَايَةُ لِلّٰهِ الۡحَـقِّؕ هُوَ خَيۡرٌ ثَوَابًا وَّخَيۡرٌ عُقۡبًا ٤٤ع
(૪૪) અહીંથી (સાબિત થાય છે) કે અધિકાર તે જ અલ્લાહ (તઆલા) સત્યના માટે છે, તે બહેતર બદલો પ્રદાન કરવા અને પરિણામની રીતે ઘણો જ શ્રેષ્ઠ છે. (ع-૫)
Page updated
Google Sites
Report abuse