Surah Al-Kahf

وَ اضْرِبْ لَهُمْ مَّثَلًا رَّجُلَیْنِ جَعَلْنَا لِاَحَدِهِمَا جَنَّتَیْنِ مِنْ اَعْنَابٍ وَّ حَفَفْنٰهُمَا بِنَخْلٍ وَّ جَعَلْنَا بَیْنَهُمَا زَرْعًاؕ (32)

(૩૨) અને તેમને તે બે વ્યક્તિઓનું ઉદાહરણ પણ સંભળાવી દો, જેમાંથી એકને અમે દ્રાક્ષના બે બાગ આપી રાખ્યા હતા જેને ખજૂરોના વૃક્ષોથી ઘેરી રાખ્યા હતા, અને વચ્ચે ખેતી પેદા કરી રાખી હતી.

كِلْتَا الْجَنَّتَیْنِ اٰتَتْ اُكُلَهَا وَ لَمْ تَظْلِمْ مِّنْهُ شَیْئًا ۙ وَّ فَجَّرْنَا خِلٰلَهُمَا نَهَرًاۙ (33)

(૩૩) બંને બાગ પોતાના ફળ ખૂબ લાવ્યા, અને તેમાં કોઈ કસર ન રાખી, અને અમે તે બાગોના વચ્ચે નહેર વહેવડાવી દીધી હતી.

وَّ كَانَ لَهٗ ثَمَرٌ ۚ فَقَالَ لِصَاحِبِهٖ وَ هُوَ یُحَاوِرُهٗۤ اَنَا اَكْثَرُ مِنْكَ مَالًا وَّ اَعَزُّ نَفَرًا (34)

(૩૪) અને (આ રીતે) તેના પાસે ફળ હતા, એક દિવસ તેણે વાત વાતમાં પોતાના સાથીને કહ્યું કે, “હું તારાથી વધારે ધનવાન છું અને જથ્થામાં પણ વધારે ઈજ્જત વાળો છું.”

وَ دَخَلَ جَنَّتَهٗ وَ هُوَ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهٖ ۚ قَالَ مَاۤ اَظُنُّ اَنْ تَبِیْدَ هٰذِهٖۤ اَبَدًاۙ (35)

(૩૫) અને તે પોતાના બાગમાં ગયો અને પોતાની જાત ઉપર જુલમ કરવાવાળો હતો, કહેવા લાગ્યો કે, “હું વિચાર નથી કરી શક્તો કે ગમે ત્યારે પણ આ બરબાદ થઈ જાય.

وَّ مَاۤ اَظُنُّ السَّاعَةَ قَآئِمَةً ۙ وَّ لَئِنْ رُّدِدْتُّ اِلٰى رَبِّیْ لَاَجِدَنَّ خَیْرًا مِّنْهَا مُنْقَلَبًا (36)

(૩૬) અને ન હું કયામતને સ્થાપિત થવામાં માનું છું અને જો માની પણ લઉં કે હું મારા રબ તરફ પાછો લઈ પણ જવામાં આવ્યો તો બેશક હું (તે પાછા ફરવાની જગ્યાને) આનાથી પણ વધારે સારી મેળવીશ.”

قَالَ لَهٗ صَاحِبُهٗ وَ هُوَ یُحَاوِرُهٗۤ اَكَفَرْتَ بِالَّذِیْ خَلَقَكَ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُّطْفَةٍ ثُمَّ سَوّٰىكَ رَجُلًاؕ (37)

(૩૭) તેના સાથીએ તેના સાથે વાતો કરતાં કરતાં કહ્યું કે, “શું તું તે મા'બૂદને નથી માનતો જેણે તને માટીમાંથી પેદા કર્યો, પછી વિર્યથી, પછી તને સંપૂર્ણ મનુષ્ય બનાવી દીધો ? ”

لٰكِنَّاۡ هُوَ اللّٰهُ رَبِّیْ وَ لَاۤ اُشْرِكُ بِرَبِّیْۤ اَحَدًا (38)

(૩૮) પરંતુ હું (તો વિશ્વાસ રાખુ છું કે) તે જ મારો રબ છે હું પોતાના રબ સાથે કોઈને પણ ભાગીદાર નહિ બનાવું,

وَ لَوْ لَاۤ اِذْ دَخَلْتَ جَنَّتَكَ قُلْتَ مَا شَآءَ اللّٰهُ ۙ لَا قُوَّةَ اِلَّا بِاللّٰهِ ۚ اِنْ تَرَنِ اَنَا اَقَلَّ مِنْكَ مَالًا وَّ وَلَدًاۚ (39)

(૩૯) અને તેં પોતાના બાગમાં જતી વખતે કેમ ન કહ્યું કે, “અલ્લાહે જે ચાહ્યું હશે તે થશે, કોઈ તાકાત નથી પરંતુ અલ્લાહની મદદથી, જો કે તું મને માલ અને સંતાનમાં ઓછો જોઈ રહ્યો છે.

فَعَسٰى رَبِّیْۤ اَنْ یُّؤْتِیَنِ خَیْرًا مِّنْ جَنَّتِكَ وَ یُرْسِلَ عَلَیْهَا حُسْبَانًا مِّنَ السَّمَآءِ فَتُصْبِحَ صَعِیْدًا زَلَقًاۙ (40)

(૪૦) પરંતુ શક્ય છે કે મારો રબ મને તારા આ બાગથી પણ સારું પ્રદાન કરી દે અને તારા બાગ પર આકાશમાંથી મુસીબત મોક્લી દે તો આ સપાટ મેદાન બની જાય.

اَوْ یُصْبِحَ مَآؤُهَا غَوْرًا فَلَنْ تَسْتَطِیْعَ لَهٗ طَلَبًا (41)

(૪૧) અથવા તેનું પાણી નીચે ઉતરી જાય અને તારા કાબૂમાં ન રહે કે તું તેને કાઢી લાવે.”

وَ اُحِیْطَ بِثَمَرِهٖ فَاَصْبَحَ یُقَلِّبُ كَفَّیْهِ عَلٰى مَاۤ اَنْفَقَ فِیْهَا وَ هِیَ خَاوِیَةٌ عَلٰى عُرُوْشِهَا وَ یَقُوْلُ یٰلَیْتَنِیْ لَمْ اُشْرِكْ بِرَبِّیْۤ اَحَدًا (42)

(૪૨) અને તેના (બધા) ફળ નાશ પામ્યા પછી તે પોતાના એ ખર્ચ ઉપર જે તેણે તેના ઉપર કર્યો હતો પોતાના હાથ મસળવા લાગ્યો અને તે બાગ માંડવાઓ સહિત ઊંધો પડેલ હતો અને (તે વ્યક્તિ) કહી રહ્યો હતો કે, “હાય! મેં પોતાના રબ સાથે કોઈને પણ ભાગીદાર બનાવ્યો ન હોત.”

وَ لَمْ تَكُنْ لَّهٗ فِئَةٌ یَّنْصُرُوْنَهٗ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ وَ مَا كَانَ مُنْتَصِرًاؕ (43)

(૪૩) તેના હકમાં કોઈ પણ જમાઅત ન ઊઠી કે અલ્લાહથી કોઈ તેનો બચાવ કરાવે અને ન તે પોતે બદલો લેવાવાળો બની શક્યો.

هُنَالِكَ الْوَلَایَةُ لِلّٰهِ الْحَقِّ ؕ هُوَ خَیْرٌ ثَوَابًا وَّ خَیْرٌ عُقْبًا ۧ (44)

(૪૪) અહીંથી (સાબિત થાય છે) કે અધિકાર તે જ અલ્લાહ (તઆલા) સત્યના માટે છે, તે બહેતર બદલો પ્રદાન કરવા અને પરિણામની રીતે ઘણો જ શ્રેષ્ઠ છે. (ع-૫)