قَالَ اَلَمۡ اَقُلۡ اِنَّكَ لَنۡ تَسۡتَطِيۡعَ مَعِىَ صَبۡرًا‏ ۝٧٢

(૭૨) (ખીજરે) જવાબ આપ્યો કે, “મેં તો પહેલાથી જ તમને કહી દીધુ હતું કે તમે મારા સાથે કદી સબ્ર નહિ કરી શકો.”

۞قَالَ اَ لَمۡ اَ قُلْ لَّكَ اِنَّكَ لَنۡ تَسۡتَطِيۡعَ مَعِىَ صَبۡرًا‏ ۝٧٥

(૭૫) તે કહેવા લાગ્યા, “શું મેં તમને કહ્યું ન હતું કે તમે મારા સાથે રહીને કદી પણ સબ્ર કરી શકશો નહિં ? ”

اَمَّا السَّفِيۡنَةُ فَكَانَتۡ لِمَسٰكِيۡنَ يَعۡمَلُوۡنَ فِى الۡبَحۡرِ فَاَرَدْتُّ اَنۡ اَعِيۡبَهَا وَكَانَ وَرَآءَهُمۡ مَّلِكٌ يَّاۡخُذُ كُلَّ سَفِيۡنَةٍ غَصۡبًا‏ ۝٧٩

(૭૯) નૌકા તો કેટલાક ગરીબોની હતી જેઓ નદીમાં કામ કરતા હતા, મેં તેમાં થોડીક તોડફોડ કરવાનો ઈરાદો કરી લીધો, કેમકે આગળ એક એવો રાજા હતો જે દરેક સારી નૌકાને બળજબરીપૂર્વક લઈ લેતો હતો.

وَاَمَّا الۡغُلٰمُ فَكَانَ اَبَوٰهُ مُؤۡمِنَيۡنِ فَخَشِيۡنَاۤ اَنۡ يُّرۡهِقَهُمَا طُغۡيَانًا وَّكُفۡرًا​ۚ‏ ۝٨٠

(૮૦) અને તે નવયુવાનના માતાપિતા ઈમાનવાળા હતા, અમને ડર હતો કે ક્યાંક તેમને પોતાની દુષ્ટતા અને અધર્મથી મજબૂર અને પરેશાન ન કરી દે.

فَاَرَدۡنَاۤ اَنۡ يُّبۡدِلَهُمَا رَبُّهُمَا خَيۡرًا مِّنۡهُ زَكٰوةً وَّاَقۡرَبَ رُحۡمًا ۝٨١

(૮૧) એટલા માટે અમે ચાહ્યું કે તેમને તેમનો રબ તેના બદલામાં તેનાથી પવિત્ર અને તેનાથી વધારે વહાલો અને પ્રેમાળ બાળક પ્રદાન કરે.

وَاَمَّا الۡجِدَارُ فَكَانَ لِغُلٰمَيۡنِ يَتِيۡمَيۡنِ فِى الۡمَدِيۡنَةِ وَكَانَ تَحۡتَهٗ كَنۡزٌ لَّهُمَا وَكَانَ اَبُوۡهُمَا صَالِحًـا ۚ فَاَرَادَ رَبُّكَ اَنۡ يَّبۡلُغَاۤ اَشُدَّهُمَا وَيَسۡتَخۡرِجَا كَنۡزَهُمَا ۖ  ࣗ  رَحۡمَةً مِّنۡ رَّبِّكَ​​ ۚ وَمَا فَعَلۡتُهٗ عَنۡ اَمۡرِىۡ​ ؕ ذٰ لِكَ تَاۡوِيۡلُ مَا لَمۡ تَسۡطِعْ عَّلَيۡهِ صَبۡرًا ؕ‏ ۝٨٢ع

(૮૨) અને દિવાલનો મામલો એ છે કે તે શહેરમાં બે અનાથ બાળકો છે જેમનો ખજાનો તેમની આ દિવાલ નીચે દટાયેલો છે, તેમનો પિતા ઘણો નેક માણસ હતો, તો તમારો રબ ચાહતો હતો કે આ બંને અનાથો યુવાન વયે પહોંચી પોતાનો આ ખજાનો તમારા રબની દયા અને કૃપાથી કાઢી લે, મેં પોતાના ઈરાદા (અને ઈચ્છા)થી કોઈ કામ નથી કર્યુ, આ હકીક્ત છે તે ઘટનાઓની જેના પર તમે સબ્ર ન કરી શક્યા.” (ع-૧૦)