Surah Yusuf

قَالُوۡا تَاللّٰهِ اِنَّكَ لَفِىۡ ضَلٰلِكَ الۡقَدِيۡمِ‏ ‏‏۝٩٥

(૯૫) તેઓ કહેવા લાગ્યા, “અલ્લાહની કસમ! તમે તો તમારી તે જ જૂની ભૂલ પર કાયમ છો.”

فَلَمَّاۤ اَنۡ جَآءَ الۡبَشِيۡرُ اَلۡقٰٮهُ عَلٰى وَجۡهِهٖ فَارۡتَدَّ بَصِيۡرًا ​ ؕۚ قَالَ اَلَمۡ اَقُل لَّـكُمۡ​ ۚ​ ۙ اِنِّىۡۤ اَعۡلَمُ مِنَ اللّٰهِ مَا لَا تَعۡلَمُوۡنَ‏ ‏‏۝٩٦

(૯૬) જ્યારે ખુશખબર આપનારાએ પહોંચીને તેમના ચેહરા પર ખમીશ નાખ્યુ, તે જ ક્ષણે તે બીજીવાર જોવા લાગ્યા, કહ્યું કે, “શું હું તમને કહેતો ન હતો કે અલ્લાહ તરફથી તે જાણુ છું જે તમે નથી જાણતા.”

قَالُوۡا يٰۤاَبَانَا اسۡتَغۡفِرۡ لَنَا ذُنُوۡبَنَاۤ اِنَّا كُنَّا خٰـطِــِٕيۡنَ‏ ‏‏۝٩٧

(૯૭) તેમણે કહ્યું, “હે પિતાજી! તમે અમારા ગુનાહોની માફી માટે દુઆ કરો, બેશક અમે ગુનેહગાર છીએ.”

فَلَمَّا دَخَلُوۡا عَلٰى يُوۡسُفَ اٰوٰٓى اِلَيۡهِ اَبَوَيۡهِ وَقَالَ ادۡخُلُوۡا مِصۡرَ اِنۡ شَآءَ اللّٰهُ اٰمِنِيۡنَؕ‏ ‏‏۝٩٩

(૯૯) જ્યારે આ પૂરો પરિવાર યૂસુફ પાસે પહોંચી ગયો તો યૂસુફે પોતાના માતા-પિતાને પોતાના નજીક જગ્યા આપી અને કહ્યું કે, “અલ્લાહને મંજુર છે તો તમે બધા સુખ શાંતિથી મિસરમાં આવી જાવ.”

ذٰلِكَ مِنۡ اَنۡۢبَآءِ الۡغَيۡبِ نُوۡحِيۡهِ اِلَيۡكَ​ۚ وَمَا كُنۡتَ لَدَيۡهِمۡ اِذۡ اَجۡمَعُوۡۤا اَمۡرَهُمۡ وَهُمۡ يَمۡكُرُوۡنَ‏‏ ‏۝١٠٢

(૧૦૨) આ ગૈબની ખબરો છે જેને અમે તમારા તરફ વહી કરી રહ્યા છીએ, અને તમે તેમના પાસે ન હતા જ્યારે તેમણે પોતાની વાત પાકી કરી લીધી હતી અને તેઓ છળકપટ કરવા લાગ્યા હતા.

وَمَاۤ اَكۡثَرُ النَّاسِ وَلَوۡ حَرَصۡتَ بِمُؤۡمِنِيۡنَ‏ ‏۝١٠٣

(૧૦૩) જો કે તમે ગમે તેટલું ચાહો, મોટા ભાગના લોકો ઈમાન નહિ લાવે.

وَمَا تَسۡــَٔلُهُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ اَجۡرٍ​ؕ اِنۡ هُوَ اِلَّا ذِكۡرٌ لِّـلۡعٰلَمِيۡنَ‏‏ ‏۝١٠٤ع

(૧૦૪) અને તમે તેમનાથી તેના પર કોઈ મજદૂરી નથી માંગી રહ્યા, આ તો સમગ્ર દુનિયા માટે નસીહત જ નસીહત છે. (ع-૧૧)