Surah Ha-Mim-As-Sajdah

قُلْ اَئِنَّكُمْ لَتَكْفُرُوْنَ بِالَّذِیْ خَلَقَ الْاَرْضَ فِیْ یَوْمَیْنِ وَ تَجْعَلُوْنَ لَهٗۤ اَنْدَادًا ؕ ذٰلِكَ رَبُّ الْعٰلَمِیْنَ ۚ (9)

(૯) (તમે) કહી દો કે, “શું તમે તે (અલ્લાહ)નો ઈન્કાર કરો છો અને તમે તેનો ભાગીદાર ઠેરવો છો જેણે બે દિવસમાં ધરતીને પેદા કરી ? તમામ સૃષ્ટિનો રબ તે જ છે.

وَ جَعَلَ فِیْهَا رَوَاسِیَ مِنْ فَوْقِهَا وَ بٰرَكَ فِیْهَا وَ قَدَّرَ فِیْهَاۤ اَقْوَاتَهَا فِیْۤ اَرْبَعَةِ اَیَّامٍ ؕ سَوَآءً لِّلسَّآئِلِیْنَ (10)

(૧૦) અને તેણે ધરતી પર પર્વતો જમાવી દીધા, તેમાં બરકતો મૂકી દીધી અને તેમાં રહેનારાઓના ખોરાકનો અંદાજો તેમાં જ કરી દીધો, ફક્ત ચાર જ દિવસમાં, પ્રશ્ન કરવાવાળાઓ માટે સમાન રૂપથી.

ثُمَّ اسْتَوٰۤى اِلَى السَّمَآءِ وَ هِیَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَ لِلْاَرْضِ ائْتِیَا طَوْعًا اَوْ كَرْهًا ؕ قَالَتَاۤ اَتَیْنَا طَآئِعِیْنَ (11)

(૧૧) પછી આકાશ તરફ બુલંદ થયો અને તે ધુમાડો હતું, તો તેણે આકાશ અને ધરતીને આદેશ આપ્યો કે તમે બંને હાજર થાઓ, ચાહો કે ન ચાહો, બંનેએ કહ્યું કે, “અમે ખુશી ખુશી હાજર થઈ ગયા.”

فَقَضٰىهُنَّ سَبْعَ سَمٰوَاتٍ فِیْ یَوْمَیْنِ وَ اَوْحٰى فِیْ كُلِّ سَمَآءٍ اَمْرَهَا ؕ وَ زَیَّنَّا السَّمَآءَ الدُّنْیَا بِمَصَابِیْحَ { ۖ ق} وَ حِفْظًا ؕ ذٰلِكَ تَقْدِیْرُ الْعَزِیْزِ الْعَلِیْمِ (12)

(૧૨) તો તેણે બે દિવસમાં સાત આકાશો બનાવી દીધા, દરેક આકાશમાં તેને લગતા કામોના હુકમોની વહી મોકલી દીધી, અને અમે દુનિયાના આકાશને તારાઓ વડે શણગાર્યુ અને તેની સુરક્ષા કરી, આ યોજના અલ્લાહ જબરજસ્ત જાણનારની છે.

فَاِنْ اَعْرَضُوْا فَقُلْ اَنْذَرْتُكُمْ صٰعِقَةً مِّثْلَ صٰعِقَةِ عَادٍ وَّ ثَمُوْدَ ؕ (13)

(૧૩) હજુ પણ આ લોકો મોઢું ફેરવે તો કહી દો કે, “હું તમને તે કડાકાથી ડરાવી દઉં છું જે આદ અને સમૂદની કોમના કડાકા બરાબર હશે.”

اِذْ جَآءَتْهُمُ الرُّسُلُ مِنْۢ بَیْنِ اَیْدِیْهِمْ وَ مِنْ خَلْفِهِمْ اَلَّا تَعْبُدُوْۤا اِلَّا اللّٰهَ ؕ قَالُوْا لَوْ شَآءَ رَبُّنَا لَاَنْزَلَ مَلٰٓئِكَةً فَاِنَّا بِمَاۤ اُرْسِلْتُمْ بِهٖ كٰفِرُوْنَ (14)

(૧૪) તેમના પાસે જ્યારે તેમના આગળ-પાછળથી રસૂલો આવ્યા કે તમે અલ્લાહ સિવાય કોઈની બંદગી ન કરો, તો તેઓએ જવાબ આપ્યો કે, “જો અમારો રબ ચાહતો તો ફરિશ્તાને મોકલતો, અમે તો તમારી રિસાલતનો સંપૂર્ણ ઈન્કાર કરીએ છીએ.”

فَاَمَّا عَادٌ فَاسْتَكْبَرُوْا فِی الْاَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَ قَالُوْا مَنْ اَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً ؕ اَوَ لَمْ یَرَوْا اَنَّ اللّٰهَ الَّذِیْ خَلَقَهُمْ هُوَ اَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّةً ؕ وَ كَانُوْا بِاٰیٰتِنَا یَجْحَدُوْنَ (15)

(૧૫) તો જ્યારે આદે વગર કારણે ધરતી પર ઘમંડ કર્યો અને કહેવા લાગ્યા કે, “અમારાથી વધારે શક્તિશાળી કોણ છે ?” શું તેઓને એ ન સૂઝ્યું કે જેણે તેમને પેદા કર્યા છે તે તેમનાથી વધારે શક્તિશાળી છે? તેઓ (છેવટ સુધી) અમારી આયતોનો ઈન્કાર જ કરતા રહ્યા.

فَاَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیْحًا صَرْصَرًا فِیْۤ اَیَّامٍ نَّحِسَاتٍ لِّنُذِیْقَهُمْ عَذَابَ الْخِزْیِ فِی الْحَیٰوةِ الدُّنْیَا ؕ وَ لَعَذَابُ الْاٰخِرَةِ اَخْزٰى وَ هُمْ لَا یُنْصَرُوْنَ (16)

(૧૬) તો છેવટે અમે તેમના ઉપર સખત તોફાની હવા અશુભ દિવસોમાં મોકલી દીધી જેથી તેમને દુનિયાની જિંદગીમાં અપમાનજનક અઝાબની મજા ચખાડીએ, (વિશ્વાસ કરો) કે આખિરતનો અઝાબ તો આનાથી પણ વધારે અપમાનજનક છે, અને તેઓની મદદ કરવામાં નહિં આવે.

وَ اَمَّا ثَمُوْدُ فَهَدَیْنٰهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمٰى عَلَى الْهُدٰى فَاَخَذَتْهُمْ صٰعِقَةُ الْعَذَابِ الْهُوْنِ بِمَا كَانُوْا یَكْسِبُوْنَ ۚ (17)

(૧૭) અને રહ્યા સમૂદ, તો અમે તેમનું પણ માર્ગદર્શન કર્યુ પણ તેઓએ માર્ગદર્શન પર આંધળા રહેવાને મહત્વ આપ્યું, જેના કારણે તેમને (સંપૂર્ણ રીતે) અપમાનિત કરનાર અઝાબના કડાકાએ તેમના કરતૂતોના કારણે પકડી લીધા.

وَ نَجَّیْنَا الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا وَ كَانُوْا یَتَّقُوْنَ ۧ (18)

(૧૮) અને ઈમાનવાળાઓ અને પરહેઝગારોને (સંયમીઓને) અમે બચાવી લીધા. (ع-૨)