Surah Al-A'raf

قَالَ الْمَلَاُ مِنْ قَوْمِ فِرْعَوْنَ اِنَّ هٰذَا لَسٰحِرٌ عَلِیْمٌۙ (109)

(૧૦૯) ફિરઔનની કોમના સરદારોએ કહ્યું, “આ મોટો માહિર જાદુગર છે.

یُّرِیْدُ اَنْ یُّخْرِجَكُمْ مِّنْ اَرْضِكُمْ ۚ فَمَا ذَا تَاْمُرُوْنَ (110)

(૧૧૦) તે તમને તમારા દેશમાંથી કાઢી મૂકવા ચાહે છે પછી તમે લોકો શું અભિપ્રાય આપો છો?”

قَالُوْۤا اَرْجِهْ وَ اَخَاهُ وَ اَرْسِلْ فِی الْمَدَآئِنِ حٰشِرِیْنَۙ (111)

(૧૧૧) તેમણે કહ્યું કે, “તમે તેને અને તેના ભાઈને સમય આપો અને શહેરમાં ભેગા કરવાવાળાઓને મોકલી દો.

یَاْتُوْكَ بِكُلِّ سٰحِرٍ عَلِیْمٍ (112)

(૧૧૨) કે તેઓ બધા માહિર જાદુગરોને તમારા સામે લાવીને હાજર કરે."

وَ جَآءَ السَّحَرَةُ فِرْعَوْنَ قَالُوْۤا اِنَّ لَنَا لَاَجْرًا اِنْ كُنَّا نَحْنُ الْغٰلِبِیْنَ (113)

(૧૧૩) અને જાદુગર ફિરઔનની પાસે આવી ગયા અને કહ્યું કે, “જો અમે જીતી ગયા તો શું અમારા માટે કોઈ ઈનામ છે?”

قَالَ نَعَمْ وَ اِنَّكُمْ لَمِنَ الْمُقَرَّبِیْنَ (114)

(૧૧૪) (ફિરઔને) કહ્યું કે, “હા, અને તમે બધા નજદીકના લોકોમાંથી થઈ જશો."

قَالُوْا یٰمُوْسٰۤى اِمَّاۤ اَنْ تُلْقِیَ وَ اِمَّاۤ اَنْ نَّكُوْنَ نَحْنُ الْمُلْقِیْنَ (115)

(૧૧૫) (જાદુગરોએ) કહ્યું કે, “અય મૂસા! ચાહે તમે નાખો અથવા અમે જ નાખીએ?”

قَالَ اَلْقُوْا ۚ فَلَمَّاۤ اَلْقَوْا سَحَرُوْۤا اَعْیُنَ النَّاسِ وَ اسْتَرْهَبُوْهُمْ وَ جَآءُوْ بِسِحْرٍ عَظِیْمٍ (116)

(૧૧૬) (મૂસાએ) કહ્યું કે, “તમે જ નાખો.” તો જ્યારે તેઓએ નાખ્યુ તો લોકોની નજરબંદી કરી દીધી અને તેમને ડરાવી દીધા, અતે એક પ્રકારનો મોટો જાદુ બતાવ્યો.

وَ اَوْحَیْنَاۤ اِلٰى مُوْسٰۤى اَنْ اَلْقِ عَصَاكَ ۚ فَاِذَا هِیَ تَلْقَفُ مَا یَاْفِكُوْنَۚ (117)

(૧૧૭) અને અમે મૂસાને હુકમ આપ્યો કે પોતાની લાઠી નાખી દો, પછી તે અચાનક તેમના જૂઠા (જાદુ)ને ગળતી ગઈ.

فَوَقَعَ الْحَقُّ وَ بَطَلَ مَا كَانُوْا یَعْمَلُوْنَۚ (118)

(૧૧૮) આખરે સત્ય જાહેર થઈ ગયુ અને તેઓએ જે કંઈ બનાવ્યુ હતુ તે જતુ રહ્યું.

فَغُلِبُوْا هُنَالِكَ وَ انْقَلَبُوْا صٰغِرِیْنَۚ (119)

(૧૧૯) છેવટે તે લોકો આ મોકા પર હારી ગયા અને ઘણા અપમાનિત થઈને પાછા ફર્યા.

وَ اُلْقِیَ السَّحَرَةُ سٰجِدِیْنَۚۖ (120)

(૧૨૦) અને જાદુગર સિજદામાં પડી ગયા.

قَالُوْۤا اٰمَنَّا بِرَبِّ الْعٰلَمِیْنَۙ (121)

(૧૨૧) કહેવા લાગ્યા, “અમે ઈમાન લાવ્યા સમગ્ર સૃષ્ટિના રબ ઉપર.

رَبِّ مُوْسٰى وَ هٰرُوْنَ (122)

(૧૨૨) જે મૂસા અને હારૂનનો પણ રબ છે."

قَالَ فِرْعَوْنُ اٰمَنْتُمْ بِهٖ قَبْلَ اَنْ اٰذَنَ لَكُمْ ۚ اِنَّ هٰذَا لَمَكْرٌ مَّكَرْتُمُوْهُ فِی الْمَدِیْنَةِ لِتُخْرِجُوْا مِنْهَاۤ اَهْلَهَا ۚ فَسَوْفَ تَعْلَمُوْنَ (123)

(૧૨૩) ફિરઔને કહ્યું, “તમે તેના (મૂસા) પર ઈમાન મારા હુકમ પહેલા લઈ આવ્યા? બેશક આ એક કાવતરું છે જે તમે શહેરમાં તેના રહેવાસીઓને તેમાંથી કાઢવા માટે રચી લીધુ છે છેવટે તમને જલ્દી ખબર પડી જશે.

لَاُقَطِّعَنَّ اَیْدِیَكُمْ وَ اَرْجُلَكُمْ مِّنْ خِلَافٍ ثُمَّ لَاُصَلِّبَنَّكُمْ اَجْمَعِیْنَ (124)

(૧૨૪) હું તમારા એક તરફના હાથ અને બીજી તરફના પગ કાપી નાખીશ, પછી તમને બધાને શૂળી ૫ર લટકાવી દઈશ.”

قَالُوْۤا اِنَّاۤ اِلٰى رَبِّنَا مُنْقَلِبُوْنَۚ (125)

(૧૨૫) (તેમણે) જવાબ આપ્યો કે, “અમે (મૃત્યુ પામીને) અમારા રબ પાસે જ જઈશું.

وَ مَا تَنْقِمُ مِنَّاۤ اِلَّاۤ اَنْ اٰمَنَّا بِاٰیٰتِ رَبِّنَا لَمَّا جَآءَتْنَا ؕ رَبَّنَاۤ اَفْرِغْ عَلَیْنَا صَبْرًا وَّ تَوَفَّنَا مُسْلِمِیْنَ ۧ (126)

(૧૨૬) અને તમે અમારામાં આ જ બૂરાઈ જોઈ છે કે અમે પોતાના રબની આયતો પર યકીન કરી લીધું જ્યારે તે અમારી પાસે આવી ગઈ, “હે અમારા રબ! અમને ધીરજ પ્રદાન કર અને અમને મૃત્યુ આવે તો એ સ્થિતિમાં કે અમે મુસલમાન હોઈએ.” (ع-૧૪)