Embedded Files
اَلَمۡ تَرَ اِلَى الَّذِيۡنَ تَوَلَّوۡا قَوۡمًا غَضِبَ اللّٰهُ عَلَيۡهِمؕۡ مَّا هُمۡ مِّنۡكُمۡ وَلَا مِنۡهُمۡۙ وَيَحۡلِفُوۡنَ عَلَى الۡكَذِبِ وَهُمۡ يَعۡلَمُوۡنَ ١٤
اَلَمۡ تَرَ اِلَى الَّذِيۡنَ تَوَلَّوۡا قَوۡمًا غَضِبَ اللّٰهُ عَلَيۡهِمؕۡ مَّا هُمۡ مِّنۡكُمۡ وَلَا مِنۡهُمۡۙ وَيَحۡلِفُوۡنَ عَلَى الۡكَذِبِ وَهُمۡ يَعۡلَمُوۡنَ ١٤
(૧૪) શું તમે તે લોકોને નથી જોયા જેમણે તે કોમ સાથે દોસ્તી કરી જેનાથી અલ્લાહ (તઆલા) નારાજ થઈ ગયેલ છે, ન આ લોકો (ભ્રષ્ટાચારી) તમારા છે ન તેમના છે અને જાણતા હોવા છતાં પણ જૂઠ પર સોગંદો ખાઈ રહ્યા છે.
اَعَدَّ اللّٰهُ لَهُمۡ عَذَابًا شَدِيۡدًا ؕ اِنَّهُمۡ سَآءَ مَا كَانُوۡا يَعۡمَلُوۡنَ ١٥
اَعَدَّ اللّٰهُ لَهُمۡ عَذَابًا شَدِيۡدًا ؕ اِنَّهُمۡ سَآءَ مَا كَانُوۡا يَعۡمَلُوۡنَ ١٥
(૧૫) અલ્લાહ (તઆલા) એ તેમના માટે સખત અઝાબ તૈયાર કરી રાખ્યો છે, બેશક જે કંઈ તેઓ કરી રહ્યા છે ખરાબ કરી રહ્યા છે.
اِتَّخَذُوۡۤا اَيۡمَانَهُمۡ جُنَّةً فَصَدُّوۡا عَنۡ سَبِيۡلِ اللّٰهِ فَلَهُمۡ عَذَابٌ مُّهِيۡنٌ ١٦
اِتَّخَذُوۡۤا اَيۡمَانَهُمۡ جُنَّةً فَصَدُّوۡا عَنۡ سَبِيۡلِ اللّٰهِ فَلَهُمۡ عَذَابٌ مُّهِيۡنٌ ١٦
(૧૬) આ લોકોએ તો પોતાની સોગંદોને આડ બનાવી રાખી છે,[1] અને લોકોને અલ્લાહના માર્ગથી રોકે છે તો એમના માટે અપમાનજનક અઝાબ છે.
[1] (أَيْمَانٌ) (એમાન) (يَمِينٌ) (યમીન)નુ બહુવચન છે. અર્થ છે સોગંદ. એટલે જેવી રીતે ઢાલથી દુશ્મનોના હુમલાને રોકીને પોતાનો બચાવ કરી લેવામાં આવે છે. એવી જ રીતે તેઓએ પોતાની સોગંદોને મુસલમાનોની તલવારથી બચવા માટે ઢાલ બનાવી રાખી છે.
لَنۡ تُغۡنِىَ عَنۡهُمۡ اَمۡوَالُهُمۡ وَلَاۤ اَوۡلَادُهُمۡ مِّنَ اللّٰهِ شَيۡــًٔـا ؕ اُولٰٓٮِٕكَ اَصۡحٰبُ النَّارِ ؕ هُمۡ فِيۡهَا خٰلِدُوۡنَ ١٧
لَنۡ تُغۡنِىَ عَنۡهُمۡ اَمۡوَالُهُمۡ وَلَاۤ اَوۡلَادُهُمۡ مِّنَ اللّٰهِ شَيۡــًٔـا ؕ اُولٰٓٮِٕكَ اَصۡحٰبُ النَّارِ ؕ هُمۡ فِيۡهَا خٰلِدُوۡنَ ١٧
(૧૭) તેમનો માલ અને તેમની સંતાન અલ્લાહના સામે કશું જ કામ નહીં લાગે, આ તો જહન્નમમાં જનારાઓ છે જેમાં તેઓ હંમેશા રહેશે.
يَوۡمَ يَبۡعَثُهُمُ اللّٰهُ جَمِيۡعًا فَيَحۡلِفُوۡنَ لَهٗ كَمَا يَحۡلِفُوۡنَ لَـكُمۡ وَيَحۡسَبُوۡنَ اَنَّهُمۡ عَلٰى شَىۡءٍ ؕ اَلَاۤ اِنَّهُمۡ هُمُ الۡكٰذِبُوۡنَ ١٨
يَوۡمَ يَبۡعَثُهُمُ اللّٰهُ جَمِيۡعًا فَيَحۡلِفُوۡنَ لَهٗ كَمَا يَحۡلِفُوۡنَ لَـكُمۡ وَيَحۡسَبُوۡنَ اَنَّهُمۡ عَلٰى شَىۡءٍ ؕ اَلَاۤ اِنَّهُمۡ هُمُ الۡكٰذِبُوۡنَ ١٨
(૧૮) જે દિવસે અલ્લાહ (તઆલા) તે બધાને ઉઠાડીને ઊભા કરશે તો તેઓ જે રીતે તમારા સામે સોગંદ ખાય છે અલ્લાહ (તઆલા)ના સામે પણ સોગંદો ખાવા લાગશે અને સમજે છે કે તેઓ પણ કોઈ દલીલ ઉપર છે, વિશ્વાસ કરો કે બેશક તેઓ જ જુઠા છે.
اِسۡتَحۡوَذَ عَلَيۡهِمُ الشَّيۡطٰنُ فَاَنۡسٰٮهُمۡ ذِكۡرَ اللّٰهِؕ اُولٰٓٮِٕكَ حِزۡبُ الشَّيۡطٰنِؕ اَلَاۤ اِنَّ حِزۡبَ الشَّيۡطٰنِ هُمُ الۡخٰسِرُوۡنَ ١٩
اِسۡتَحۡوَذَ عَلَيۡهِمُ الشَّيۡطٰنُ فَاَنۡسٰٮهُمۡ ذِكۡرَ اللّٰهِؕ اُولٰٓٮِٕكَ حِزۡبُ الشَّيۡطٰنِؕ اَلَاۤ اِنَّ حِزۡبَ الشَّيۡطٰنِ هُمُ الۡخٰسِرُوۡنَ ١٩
(૧૯) તેમના ઉપર શેતાને પ્રભાવ મેળવી લીધો છે[1] અને તેમને અલ્લાહની યાદથી ભૂલાવી દીધા છે, આ શેતાનનું લશ્કર છે, સાવધાન! શેતાનનું લશ્કર જ નુક્સાન ઉઠાવનાર છે.
[1] (اسْتَحْوَذَ) આ અર્થ 'ધેરી લેવું' 'ભેગા કરી લેવું' છે. માટે તેનો અનુવાદ પ્રભુત્વ પ્રાપ્ત કરી લીધુ કરવામાં આવે છે. કેમકે પ્રભુત્વમાં આ બધાજ અર્થ આવી જાય છે.
اِنَّ الَّذِيۡنَ يُحَآدُّوۡنَ اللّٰهَ وَرَسُوۡلَهٗۤ اُولٰٓٮِٕكَ فِى الۡاَذَلِّيۡنَ ٢٠
اِنَّ الَّذِيۡنَ يُحَآدُّوۡنَ اللّٰهَ وَرَسُوۡلَهٗۤ اُولٰٓٮِٕكَ فِى الۡاَذَلِّيۡنَ ٢٠
(૨૦) બેશક અલ્લાહ (તઆલા) અને તેના રસૂલનો જે લોકો વિરોધ કરે છે[1] એ જ લોકો સૌથી વધુ અપમાનિતોમાંથી છે.
[1] (مُحَادَّةٌ) (મુહાદ્દત) એવા સખત વિરોધ, દુશ્મની અને ઝઘડાને કહે છે કે બંને પક્ષોમાં સમાધાન ખૂબજ મુશ્કેલ હોય, જેમકે બંને કિનારા (સીમા) પર હોય જે એક બીજાની વિરૂધ્ધ હોય. આનાથી એ 'રોકવા' ના અર્થમાં ઉપયોગ થાય છે એટલા માટે 'પહેરેદાર'ને પણ 'હદ્દાદ' કહેવામાં આવે છે.
كَتَبَ اللّٰهُ لَاَغۡلِبَنَّ اَنَا وَرُسُلِىۡؕ اِنَّ اللّٰهَ قَوِىٌّ عَزِيۡزٌ ٢١
كَتَبَ اللّٰهُ لَاَغۡلِبَنَّ اَنَا وَرُسُلِىۡؕ اِنَّ اللّٰهَ قَوِىٌّ عَزِيۡزٌ ٢١
(૨૧) અલ્લાહ (તઆલા) લખી ચૂક્યો છે કે બેશક હું અને મારા રસૂલ વિજયી રહીશું, બેશક અલ્લાહ (તઆલા) તાકાતવર અને પ્રભુત્વશાળી છે.
لَا تَجِدُ قَوۡمًا يُّؤۡمِنُوۡنَ بِاللّٰهِ وَالۡيَوۡمِ الۡاٰخِرِ يُوَآدُّوۡنَ مَنۡ حَآدَّ اللّٰهَ وَرَسُوۡلَهٗ وَلَوۡ كَانُوۡۤا اٰبَآءَهُمۡ اَوۡ اَبۡنَآءَهُمۡ اَوۡ اِخۡوَانَهُمۡ اَوۡ عَشِيۡرَتَهُمۡؕ اُولٰٓٮِٕكَ كَتَبَ فِىۡ قُلُوۡبِهِمُ الۡاِيۡمَانَ وَاَيَّدَهُمۡ بِرُوۡحٍ مِّنۡهُ ؕ وَيُدۡخِلُهُمۡ جَنّٰتٍ تَجۡرِىۡ مِنۡ تَحۡتِهَا الۡاَنۡهٰرُ خٰلِدِيۡنَ فِيۡهَا ؕ رَضِىَ اللّٰهُ عَنۡهُمۡ وَرَضُوۡا عَنۡهُ ؕ اُولٰٓٮِٕكَ حِزۡبُ اللّٰهِ ؕ اَلَاۤ اِنَّ حِزۡبَ اللّٰهِ هُمُ الۡمُفۡلِحُوۡنَ ٢٢ع
لَا تَجِدُ قَوۡمًا يُّؤۡمِنُوۡنَ بِاللّٰهِ وَالۡيَوۡمِ الۡاٰخِرِ يُوَآدُّوۡنَ مَنۡ حَآدَّ اللّٰهَ وَرَسُوۡلَهٗ وَلَوۡ كَانُوۡۤا اٰبَآءَهُمۡ اَوۡ اَبۡنَآءَهُمۡ اَوۡ اِخۡوَانَهُمۡ اَوۡ عَشِيۡرَتَهُمۡؕ اُولٰٓٮِٕكَ كَتَبَ فِىۡ قُلُوۡبِهِمُ الۡاِيۡمَانَ وَاَيَّدَهُمۡ بِرُوۡحٍ مِّنۡهُ ؕ وَيُدۡخِلُهُمۡ جَنّٰتٍ تَجۡرِىۡ مِنۡ تَحۡتِهَا الۡاَنۡهٰرُ خٰلِدِيۡنَ فِيۡهَا ؕ رَضِىَ اللّٰهُ عَنۡهُمۡ وَرَضُوۡا عَنۡهُ ؕ اُولٰٓٮِٕكَ حِزۡبُ اللّٰهِ ؕ اَلَاۤ اِنَّ حِزۡبَ اللّٰهِ هُمُ الۡمُفۡلِحُوۡنَ ٢٢ع
(૨૨) અલ્લાહ (તઆલા) અને કયામતના દિવસ પર ઈમાન રાખવાવાળાઓને તમે અલ્લાહ તથા રસૂલના વિરોધીઓથી મોહબ્બત કરતા ક્યારેય પણ નહીં જુઓ,[1] પછી તે તેમના પિતા કે તેમના પુત્ર કે તેમના ભાઈ કે તેમના રિશ્તેદારો જ કેમ ન હોય ?[2] આ જ લોકો છે જેમના દિલોમાં અલ્લાહે ઈમાન અંકિત કરી દીધું છે અને જેનું સમર્થન પોતાની આત્માથી કર્યું છે અને તે તેમને એવી જન્નતોમાં પ્રવેશ આપશે, જેના નીચે (ઠંડા) પાણીની નહેરો વહેતી હશે, જ્યાં તેઓ હંમેશા રહેશે, અલ્લાહ તેમનાથી રાજી થયો અને તેઓ અલ્લાહથી રાજી થયાં,[3] આ અલ્લાહનું લશ્કર છે, સાવધાન! બેશક અલ્લાહના લશ્કરવાળા જ કામયાબ લોકો છે. (ع-૩)
[1] આ આયતમાં અલ્લાહ તઆલાએ સ્પષ્ટ કર્યુ છે જેઓ અલ્લાહ અને આખિરત પર ઈમાન ધરાવતા હોય તેઓ અલ્લાહ અને રસૂલ (ﷺ) ના દુશ્મનોથી મોહબ્બત અને દિલથી સંબંધ નથી રાખતા. કેમકે અલ્લાહ અને રસૂલ (ﷺ) ના દુશ્મનોથી મોહબ્બત અને સમર્થન બંને એક દિલમાં ભેગા નથી થઈ શકતા. આ વિષય પવિત્ર કુરઆનની બીજી પણ કેટલીય જગ્યાઓ પર વર્ણન કરવામાં આવ્યો છે, જેમકે આલે-ઈમરાન-28, સૂર: તૌબા-24 વગેરે.
[2] એટલા માટે કે તેમનું ઈમાન તેમને તેમની મોહબ્બતથી રોકે છે અને ઈમાનનો તકાઝો પિતા-પુત્ર, ભાઈ અને વંશ અને પરિવારની મોહબ્બત અને પક્ષથી વધુ જરૂરી હોય છે. જેમકે સહાબા-એ-કિરામ રઝીઅલ્લાહુ અન્હુમે આ કરીને બતાવ્યું.
[3] એટલે કે જયારે પહેલા મુસલમાન (સહાબા-એ-કિરામ) ઈમાનના આધાર પર પોતાના સંબંધીઓ અને રિશ્તેદારો પર ગુસ્સે થઈ ગયા, અહીં સુધી કે તેઓને પોતાના હાથો વડે કત્લ કરવામાં પણ સંકોચ નથી કર્યો. તો તેના બદલામાં અલ્લાહ તેમનાથી રાજી થઈ ગયો અને તેમના પર એવી રીતે પોતાના અનુગ્રહ (ને'મત)ની વર્ષા કરી દીધી કે તેઓ અલ્લાહથી ખુશ (રાજી) થઈ ગયા.
[2] એટલા માટે કે તેમનું ઈમાન તેમને તેમની મોહબ્બતથી રોકે છે અને ઈમાનનો તકાઝો પિતા-પુત્ર, ભાઈ અને વંશ અને પરિવારની મોહબ્બત અને પક્ષથી વધુ જરૂરી હોય છે. જેમકે સહાબા-એ-કિરામ રઝીઅલ્લાહુ અન્હુમે આ કરીને બતાવ્યું.
[3] એટલે કે જયારે પહેલા મુસલમાન (સહાબા-એ-કિરામ) ઈમાનના આધાર પર પોતાના સંબંધીઓ અને રિશ્તેદારો પર ગુસ્સે થઈ ગયા, અહીં સુધી કે તેઓને પોતાના હાથો વડે કત્લ કરવામાં પણ સંકોચ નથી કર્યો. તો તેના બદલામાં અલ્લાહ તેમનાથી રાજી થઈ ગયો અને તેમના પર એવી રીતે પોતાના અનુગ્રહ (ને'મત)ની વર્ષા કરી દીધી કે તેઓ અલ્લાહથી ખુશ (રાજી) થઈ ગયા.
Page updated
Google Sites
Report abuse